กระสือเฒ่า...หลังดงกล้วย

“ขณะที่ทุกคนกำลังสาละวนกับร่างไร้วิญญาณของโคลัมตัวนั้น อยู่ ๆ ยายแก่ชราผมขาวโพลนคนหนึ่ง ก็ถือชามสังกะสีใบใหญ่เดินเข้ามาใกล้ ๆ ชายชาวบ้านกลุ่มนั้นแล้วพูดว่า “เฮ้ย!” “พวกเอ็งข้าขอเครื่องในมันหน่อยสิ ข้าอยากกิน” ทุกคนหันไปทางเสียงนั้น พอเงยหน้าก็เห็นหญิงชราหน้าตายับย่น ดวงตาแข็งกร้าว เยือกเย็น ดวงตาพองโต จนน่ากลัว ที่มุมปากมีน้ำลายไหลยืดย้อยออกมาเป็นทางจนถึงคาง แล้วหญิงชรา ผมขาวนั้นก็แลบลิ้นเลียปากดูน่าสยองพิกล ใครคนหนึ่งพูดว่า เอาไปสิยายจะเอาตรงไหนก็มาตักเอา เอาไปเลยพวกฉันให้ หญิงชราผมขาวเดินอย่างรวดเร็วนัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่เครื่องในของโคลัม รีบใช้ชามใบใหญ่จ้วงลงไปตักอวัยวะบริเวณเครื่องในไส้อ่อนเต็มชาม ทำท่าหิวกระหายน้ำลายไหลเปื้อนปากแล้วรีบหันหลังเดินกลับบ้านทันที”

(บางส่วนจากในเล่ม)