ร่ายรักเพลิงทราย

เบนนูกระพริบกะพริบตาปริบเพื่อเรียกสติ
แต่เวลานั้นเจ้าของจมูกคมสันได้ก็ก้มลงมาคลอเคลียไม่ห่างใบหน้า
ริมฝีปากได้รูปของเขาแตะเบา ๆ ปิดเสียงเอื้อนเอ่ยของเธอ
สติของเบนนูกลับคืนมาได้ในเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น
หากเพราะการกระทำของเมนาสก็พรากมันไปอีกครั้ง
เมนาสละความสนใจจากความหวานล้ำที่ใกล้จะมอมเมาเขาเพียงชั่วครู่
ก่อนจะหันไปกระซิบข้างหูเธอว่า

“พอข้าอุ้มเจ้าออกมา เจ้าก็หลับไปทั้งอย่างนั้น ข้าเป็นเป็นห่วงแทบแย่”
เขาซบหน้ากับเรือนผมของเธอ สูดกลิ่นหอมอย่างจงใจ ไม่ว่าครั้งไหนการกระทำของเขาก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัวได้เสมอ