พยัคฆ์จำนน เล่ม 2 (จบ)

ไม้เมืองพยักหน้าขึ้นลงอยู่หลายครั้ง พอเห็นว่าพูดดีๆ ด้วยแล้วคนตรงหน้าไม่ยอมปล่อย นัยน์ตาสีเข้มเอาแต่จับจ้องมองใบหน้าของคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ แล้วจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน “ไม่ปล่อยใช่ไหม” ก่อนจะขยับยิ้มขำ “ดี” จบคำไม้เมืองก็ยกเข่าแล้วกระทุ้งระหว่างขาของคนตรงหน้าหนึ่งที

แต่ดูเหมือนคนตัวใหญ่ตรงหน้าเขาจะรู้ตัวดี จึงขยับถอยหนีได้ทันเวลา ทำให้เข่าของไม้เมืองเสยกับชายเสื้อบางๆ ที่อยู่ตรงหน้าแทน

ส่วนทางด้านตะวันที่เกือบสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ ก็ครางออกมาเบาๆ ด้วยสีหน้ายิ้มๆ ว่า “อย่ารุนแรงกันนักสิ นี่ถ้าฉันหลบไม่พ้นจะทำไง นายไม่มีใช้เลยนะ”