รักข้ามรุ่นวุ่นรัก

ตึกตัก!! ตึกตัก!!
เสียงหัวใจวายุเต้นกระหน่ำรุนแรง
"ลูกชุบเป็นไรเปล่า"
 วายุเอื้อมมือโอบไปทางด้านหลัง ลูบแผ่วเบาให้คนตื่นกลัวคลายกังวลแต่เขาสิยังคงใจเต้นรัวไม่หยุดราวกับจะออกมาเต้นด้านนอก
"คือ..หนู หนูกลัวหนูกลัวความมืดค่ะ"น้ำเสียงเล็กๆแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"อ๋อ…เหมือนตอนนั้นในโรงหนังใช่ไหม"ดูเหมือนเขาจะจำได้ดีว่าครั้งนั้นคือครั้งแรกที่ได้แตะตัวของอีกคนด้วยความบังเอิญ
"พี่วายุจำได้ด้วยหรอคะ"ใช่ครั้งนั้นจำได้ไม่ลืม เธอน่ะตกใจจนเผลอไปสัมผัสกับมือของเขา
วายุหันไปมองลูกชุบด้วยความประหม่าเห็นใบหน้าแดงระเรื่อผ่านแสงที่ส่องลงผ่านรูหน้าต่างเพียงเล็กน้อยหญิงสาวรีบผละออกจากตัวพี่ชายด้วยความเขินอาย
วายุเข้าไปปลอบอีกครั้งอย่างเป็นห่วงลูกชุบเหงื่อแตกพลั่กผุดไหลไปทั่วใบหน้าและร่างกายใจสั่น
"ไหวหรือเปล่า"
"หวะ..ไหวค่ะ"น้ำเสียงที่ตอบออกไปนั้นติดขัด
ลูกชุบรู้สึกถึงความอบอุ่นและลมหายใจที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ
-----
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ