พันธะร้ายสัมพันธ์รัก

เพี๊ยะ!!!!! ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบทำเอาสหรัฐอึ้งไปก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดมุมปากที่แตกจนมีเลือดซึม แล้วหันมามองจ้องเธออย่างเอาเป็นเอาตาย มีนมองจ้องเค้าอย่างไม่ยอมเช่นกัน เธอโกรธทุกครั้งที่เห็นเค้าทำแบบนั้นแม้เธอจะเล่นงานเค้าไป แต่ใจเธอมันก็ไม่เคยมีความสุขเลย และมันกลับสร้างบาดแผลในใจเธอให้ลึกมากขึ้นด้วยซ้ำไป
“ ถ้าแค่นี้คิดว่าเจ็บแล้วละก็ จะบอกให้รู้ไว้เลยนะว่ามันไม่เท่ากับความเจ็บของฉันเลยสักนิด ผู้ชายอย่างคุณมันโคตรสารเลว!..” เธอกัดฟันพูดออกไปอย่างรู้สึกเคียดแค้นใจ แต่แววตาในนั้นกลับหมองหม่นเพราะสายตาของคนในงานนี้ที่มองเธออย่างสงสารซึ่งเธอไม่ชอบเลยสักนิด มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บลึกๆจนเธอรู้สึกอ่อนแอเป็นครั้งแรกจากที่เคยเข้มแข็งมาตลอด
แต่ยังไงเธอก็จะกัดฟันสู้จนถึงที่สุด มินตราเดินเข้าไปในลิฟต์โดยที่สหรัฐได้แต่ยืนจ้องหน้าเธออยู่อย่างนั้นจนประตูลิฟต์ปิดลง เค้ารู้สึกสับสนกับแววตาของเธอจนมันหงุดหงิดไปหมดเพราะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกันแน่ เมื่อเธอดูเย็นชามาตลอดและก็ไม่เคยทำเหมือนว่าเธอรักเค้าแล้วเค้าควรจะทำเช่นไรต่อไป เมื่อเธอเองก็คิดว่ากำลังเล่นเกมส์นี้อยู่และเธอต้องชนะแล้วการที่เค้าจะปล่อยให้เธอชนะไปตัวเค้าจะได้อะไร และ สุดท้ายแล้วตัวเค้าจะเหลือใครหรือเค้าเองก็เป็นแค่หมากตัวนึงบนกระดานของเธอ
“ พี่รัฐคะ…” ปานทิพย์เดินเข้ามากอดแขนของเค้าพร้อมเรียกเบาๆ
“ ไปให้ไกลหน้าฉันตอนนี้เลยไม่ต้องมายุ่ง…”
“ แต่พี่รัฐกำลังเจ็บนะคะขอทิพย์ดูแผลหน่อยสิคะ…” เธอเอื้อมมือขึ้นไปจับใบหน้าของเค้าหันกลับมาแต่สหรัฐกลับปัดมือเธอออกแล้วเดินหนีไป ทิ้งเธออยู่ตรงนั้นคนเดียว อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเค้าก็แค่เห็นพวกเธอเป็นของเล่นสนุกที่สะสมเอาไว้ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจใครจริงๆ
เมื่อเธอมาถึงที่บ้านเธอก็ทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงพร้อมถอดเสื้อผ้าออกแล้วก็ไปอาบน้ำ ในช่วงเวลาที่เธอกำลังทำความสะอาดร่างกาย สหรัฐก็กลับมาที่บ้านเหมือนกันและเค้าก็หงุดหงิดสุดๆ พอเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำที่ตกกระทบพื้นเลยรู้ว่าเธอกำลังอาบน้ำอยู่ แต่ในขณะนั้นเสียงมือถือเธอก็ดังขึ้น เค้าก็เลยรีบเดินปรี่เข้าไปรับสายทันทีก่อนที่มันจะดังจนเธอได้ยิน
“ ว่าไงมึงโทรหาเมียกูอีกแล้วนะอยากโดนส้นตีนมากใช่ไหมมึง!” ความโมโหที่เก็บกดเอาไว้ระบายกร่นด่าออกไปกับเด็กปลายสายทันที เมื่อไอเด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเข้ามายุ่งกับเมียตัวเอง
“ คิดยังไงเรียกพี่เค้าว่าเมียเหรอครับ พี่ไมไ่ด้อยากแต่งงานกับพี่มีนสักหน่อย..”
“ นั่นมันเรื่องของกู และมีนเป็นเมียกูจะต้องให้กูบอกมึงไหมว่ากูเอากันท่าไหน..”
“ พี่นี่แม่งเลวจริงๆ พี่มีนน่าจะออกมาจากขุมนรกของพี่สักที…”
“ อย่ามาเสือกถ้ากูเลวมึงก็เลวที่ยุ่งกับเมียของกู…”
“ อย่างน้อยผมก็จริงจังกับพี่มีนและผมก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นต่อให้พี่มีนยังไม่รับรักจากผมก็ตาม ผมต่างจากพี่เยอะ ผมไม่เห็นแก่ตัวเหมือนพี่หรอก ผู้ชายอย่างพี่ไม่เหมาะสมกับพี่มีนเลยสักนิดเดียว ทั้งเลวทั้งระยำ…” เตนท์เองก็ทนไม่ไหวเหมือนกันเพราะรู้ดีว่ามีนต้องเจอกับอะไรบ้างและเค้าก็พร้อมที่จะอยู่ข้างๆมีนเสมอ
“ มึงจะลองดีกับกูใช่ไหมไอเด็กเวร!!”
“ ผมไม่สนหรอกว่าพี่จะทำอะไรเพราะผมสนใจแค่พี่มีน…” เตนท์พูดจบก็วางสายไป ทำให้สหรัฐยิ่งโมโหหนักกว่าเดิมแต่หลังจากที่เค้าวางสายข้อความมันก็เด้งขึ้นมาแทน

“ พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านเดิมนะครับผมมีของขวัญจะให้ย้อนหลัง สุขสันต์วันเกิดครับ…”

พอได้เห็นข้อความนั้นหัวใจกลับเต้นรัวอารมณ์โกรธมันพุ่งพล่านไปหมด ยากที่จะระงับเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกเค้าก็กดสายมือถือโทรกลับไปหาไอเด็กเวรนั่นก่อนจะโยนมันไปไว้ใต้หมอนบนเตียงแล้วเดินไปลากมินตราที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำมาเหวี่ยงลงบนเตียงนอนก่อนจะขึ้นไปคร่อมร่างกายเธอเอาไว้