หิว

เหล่ามนุษย์ผู้ใคร่ได้ใคร่มีทั้งหลายเอ๋ย... จงตกหลุมลึกซึ่งตนคิดว่ารู้จักดีนี้เสียเถิด ตกลงไปให้ลึก เปิดปากออกให้กว้าง แล้วตะกรุมตะกรามเอาอักขระอันเย้ยเหยียดเสียดสีเข้าไป กระเดือกความรู้สึกอัดอั้นตันใจลงคอ ไม่ขย้อนออกมาแม้สักพยางค์เดียว
- ชลภัส พรสวรรค์วงศ์
ประธานชมรมวรรณศิลป์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ประจำปีการศึกษา 2563

ความหิวของฉันปะปนไปกับความหิวของพวกเขา
ความหิวของฉันปะปนไปกับความหิวของทุกคน
ความหิวของฉันปะปนไปกับความหิวของคุณ
- ลัลล์ลลิล เทิดสุธาธรรม
บรรณาธิการบริหาร ชมรมวรรณศิลป์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ประจำปีการศึกษา 2563

“ทำไมสัตว์พวกนี้ถึงผอมนัก เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”
“เรามีงบประมาณและอาหารไม่เพียงพอสำหรับทำให้สัตว์ทุกตัวอิ่มหรอก” เขาพูด “ถ้านายจำเป็นต้องบริหารเรื่องเงิน นายจะรู้ว่ามันยากแค่ไหน”
“แต่มีพอสำหรับเสือในตึกนั่น” ผมพูด
คนถือปืนยกบุหรี่ขึ้นมาสูบ พร้อมพ่นควันกลิ่นเหม็นใส่หน้าของผม เขาพ่นออกมาพร้อมกับความขุ่นเคืองในแววตา พ่นออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เกร็งจนสั่นอย่างไม่สบอารมณ์
“หน้าที่ของนายคือให้อาหาร ไม่ใช่ตั้งคำถาม”
- เรื่องสั้น เสือหิว, ทศกัณฐ์ ยามวอน

ฉันนอนกอดลูกทุกคืน เมื่อลูกหลับ ฉันจึงเริ่มร้องไห้ ฉันไม่น่าพาเขามาตกระกำลำบากในโลกอันแสนน่าเวทนาเช่นนี้ เขาควรจะโชคดีได้ไปเกิดเป็นลูกคนอื่น เป็นคนมีบุญมีวาสนามีความหลงใหลใฝ่ฝันตามวัยวันและอายุจะมอบให้ได้ ไม่ใช่มาตกอยู่ในมดลูกฉัน เด็กสาวบ้านแตกที่ไม่มีแม้แต่แรงจะส่งเสียให้เขามีชีวิตที่ดี
- เรื่องสั้น ในรอยมือคือเธอและเธอผู้หิวโหย, กิตติศักดิ์ คงคา