สามีข้า ร้ายกาจเกินใคร

เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อพบว่าตนเองกลายเป็นชายาของท่านอ๋องตัวร้ายในนิยายที่เธอเป็นคนแต่ง จุดจบของตัวละครนี้ก็คือถูกสามีฆ่าตายอย่างอนาถ
เพราะเธอเป็นคนสร้างพวกเขาขึ้นมา จึงไม่มีใครที่จะรู้จักพวกเขาดีไปกว่าเธอ ทว่าเธอคิดผิด ทำไมพวกเขาเปลี่ยนไปล่ะ
นี่มันนอกบทแล้วเว๊ย!
ในเมื่อตอนนี้มู่ชิงก็คือหลิ่วชิง เธอก็จะขออยู่เงียบๆ พยายามวางแผนในอนาคตว่าจะทำมาหากินอะไรดี แต่หลินจื่อเซวียนตัวร้ายอันดับหนึ่ง ดูเหมือนจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ
***สามารถอ่านรายตอนได้ที่ readawrite ***
**กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนซื้อ**

***ซื้อผ่านเว็บราคาถูกกว่าซื่อผ่าน apple นะคะ***

ตัวอย่างเนื้อหา

“ชิงเอ๋อร์ มานี่”
หลิ่วชิงที่กำลังใจลอยอยู่สะดุ้ง เธอหมุนกายเดินไปหาชายหนุ่มก็ถูกเขารวบมานั่งบนตักแกร่ง
หลินจื่อเซวียนหอมแก้มนางไปหนึ่งที “เมื่อก่อน…ข้าหูหนวกตาบอดเลยมองข้ามความรู้สึกของเจ้า ชิงเอ๋อร์ ยกโทษให้สามีได้หรือไม่” เขาเอ่ยพลางสอดมือเข้าไปกอบกุมดอกบัวคู่งามใต้เสื้อตัวหนาสีขาวของคนด้านบน
หลิ่วชิงกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ไหนเลยจะยอมให้เขาได้กินเธอง่ายๆ เช่นนี้ เธอเอ่ยออกมาเสียงหวาน
“ท่านพี่ ชิงเอ๋อร์เพิ่งคลอดบุตร ยังมิอาจร่วมรักกับท่านได้ ตอนนี้ชิงเอ๋อร์ยังไม่พร้อม ท่านพี่ก็ปรนเปรอตนเองไปก่อนได้หรือไม่”
หลินจื่อเซวียนหยุดชะงัก มือหยาบยังคงกอบกุมความอ่อนนุ่มของหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย “อีกนานแค่ไหน”
“ครึ่งเดือนเพคะ” หลิ่วชิงเห็นว่าร่างแกร่งเงียบไปจึงกล่าวต่อ “หากท่านพี่ทนไม่ไหว ก็ไปปลดปล่อยกับสตรีอื่นได้ เชื้อพระวงศ์สามารถมีชายาสนมได้มากมายไม่ใช่หรือ”
ชายหนุ่มแค่นเสียง เหตุใดนางถึงไม่หึงหวงเขาเลยเล่า!
“หากว่าข้าทำจริงๆ เจ้าจะไม่เสียใจหรือ” เขาเอ่ยหยั่งเชิง
หลิ่วชิงพยักหน้าตอบโดยไม่แม้แต่จะคิด
“หากข้าไปนอนกับพวกนาง แล้วมานอนกับเจ้า เจ้าจะรับได้หรือ”
“…”
หลินจื่อเซวียนเห็นร่างเล็กนิ่งเงียบไปก็ยิ้มมุมปาก เอ่ยต่อว่า “เช่นนั้นข้าจะให้เว่ยหนานจื่อไปพาหญิงนางโลมมาสักสี่ห้าคนดีหรือไม่”
หลิ่วชิงกลอกตา จินตนาการถึงภาพที่หลินจื่อเซวียนร่วมรักกับหญิงนางโลมพร้อมกันห้าคน พลันรู้สึกขนลุกขึ้นมา เอ่ยออกมาเสียงดัง “ไม่ได้เพคะ!”