เพียงฉันกับเธอ

“ปัง ปัง ปัง “เสียงปืน เสียงกระสุนปืนมากมาย วิ่งผ่านอยู่เหนือศีรษะ แต่ก็ไม่ทำให้พวกเขาหยุดจากการวิ่งหนีได้

ออสติน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวเดินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งท่ามกลางความมืดที่เริ่มชินตา แม้ร่างกายจะอ่อนเพลียด้วยการขาดอาหารมาถึงสามวัน และการถูกทรมานอย่างโหดร้าย แต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่ดีกว่าการต้องตกอยู่ในนรกจากกรงขัง

ใจของเขายังแกร่งพอที่จะพาตัวเอง และหญิงสาวที่ร่างพาดหลับบนบ่าหนีไปสู่ดินแดนที่ปลอดภัยให้ได้ เขาผ่านคุกนรกนั้นมาได้ ความตายจะต้องไม่เกิดกับเขา และหญิงสาวบนบ่า