หวามรักนางบำเรอชั่วคืน

เพราะความเมา อิงวราจึงถูกผู้ชายที่ไม่เห็นแม้กระทั่งหน้า พรากพรหมจรรย์ไปอย่างป่าเถื่อน ภูดิศจะทำอย่างไร เมื่อนางบำเรอที่มีคนนำมาใช้หนี้รสชาติช่างหอมหวานจับใจ
"จะร้องอะไรกันนักหนาวะ ลุกขึ้น!" คำสั่งของเขาทำให้หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ตาบวมช้ำมองเขาอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเห็นการแต่งตัวของเขาก็ใจชื้น แสดงว่าเขาหมดอารมณ์กับเธอแล้ว แต่ก็ยังไม่ไว้ใจ ผู้ชายคนนี้ทำอะไรได้มากกว่าที่คิด สองแขนกอดผ้าห่มไว้แน่น กลัวเขาจะกระชากมันไปจากเธอ
"ใส่เสื้อซะ" เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปามาที่หน้า ตากลมโตมองมันอย่างรังเกียจ อิงวรายังนั่งนิ่งไม่ยอมทำตามที่
เขาสั่ง
"จะใส่มันดีๆหรือจะให้ทำอย่างอื่น!" น้ำเสียงที่ใช้เข้มจัด เมื่อเธอเงียบจนเขาโมโห ร่างสูงขยับเข้าหา ถ้าเธอดื้อแบบนี้เขาก็จะไม่พูดให้เสียเวลา
"สะ...ใส่ค่ะ" ลนลานหยิบเสื้อเชิ้ตขึ้นมาสวม มือที่ติดกระดุมสั่นด้วยความกลัว ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าไม่สนใจ แต่พอเขาเข้ามาใกล้ๆสัญชาตญาณก็บอกให้รีบทำตามที่เขาสั่ง
"ตามมา" เมื่อเห็นว่าเธอใส่เสื้อเสร็จเรียบร้อย
ภูดิศก็หันหลังเดินไปที่ประตู
"จะพาฉันไปไหน" ถามด้วยความหวาดระแวง แต่ก็ดีใจที่เขาไม่แตะต้องเธอ
"เอาไปขาย!"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหาอาจไม่สมเหตุสมผล ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ
ฝากคุณภูดิศกับหนูอิงวราด้วยนะคะ