หัวใจทะเลทราย

เมื่อเข้าใกล้ศัตรูที่ฆ่าบิดา อณิมาก็ไม่ลังเลที่จะล้างแค้น แต่ศัตรูที่เธอเกลียดแสนเกลียด ใช้หัวใจลบล้างความผิด ทำให้เธอต้องล้างแค้นทั้งๆ หัวใจเจ็บแสนเจ็บ
“ลาก่อนค่ะ”
อณิมาบอกเสียงแผ่วเบา ยกกริชแทงลงบนอกซ้ายหมายจะเอาชีวิต หากร่างสูงที่คิดว่าหลับสนิทกลับลุกขึ้นยกมือรับกริชไว้ พร้อมบิดข้อมือบางเบาๆ กริชก็ตกลงบนพื้น ก่อนจะพันธนาการร่างบอบบางไว้แนบอก ดวงตาคมเข้มฉายแววดุดัน อณิมานิ่งงันและเริ่มดิ้นรนขัดขืนเมื่อตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“โอ๊ย!” ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นเพราะความเจ็บ
“ถ้าจะลงมือฆ่าศัตรูให้ตายอย่าลังเล เพราะคุณอาจจะพลาดและไม่มีโอกาสอีกเลย” อิศรากระซิบบอกเสียงลอดไรฟันจนคนฟังขนลุก ร่างเล็กถูกตวัดให้ล้มนอนลงบนเตียงนุ่ม พร้อมกับร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบอบบางเอาไว้
“แอบเข้ามารอถึงในห้อง” อิศราเอ่ยด้วยน้ำเสียงรื่นเริงคล้ายพอใจ
“ปล่อย!” คำสั่งของหญิงสาวไม่ได้รับการปฏิบัติ อิศราก้มหน้าเข้ามาใกล้ ปากชิดปาก ลมหายใจเป่ารดใบหน้ากันและกัน
“หมดเวลาของคุณแล้วที่รัก ต่อไปเป็นเวลาของผมบ้าง” ดวงตาคมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่หวาน มือใหญ่ปลดกระดุมชุดดำรัดรูปออกช้าๆ
“คุณจะทำอะไรน่ะ อย่านะคะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ
“ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าถ้ามีลูกสักสามสี่คนคุณยังอยากจะฆ่าผมแล้วปล่อยให้ลูกกำพร้าพ่อหรือเปล่า” อิศรากล่าวเสียงเข้มแล้วกอดกระชับร่างบอบบางแน่นขึ้น อกอวบอิ่มเบียดเข้ากับอกกำยำของอีกฝ่ายถนัดถนี่จนไม่มีช่องว่าง
“ความคิดสกปรก เลว!” ต่อว่าเขาขณะดิ้นเต็มแรง อิศราประทับรอยจูบลงอย่างไม่รีรอ เขาค่อยๆ ไล้ปลายลิ้นจูบซับความหวานอย่างแผ่วเบา อิศราถอนริมฝีปากออก ดวงตาจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลม อณิมาสูดลมหายใจแรง
“คุณจะเป็นของผมทั้งกายและใจ อณิมา” นั่นคือประกาศิตของหัวใจที่ชีคอิศราประกาศกร้าว…เพราะเธอคือหัวใจ…