จ้างมาเป็นเมียหรือจ้างมาเป็นแฟน

เจอหน้าไม่ทันไรก็จ้างมาเป็นแฟนกำมะลอ อยู่ๆไป เอ๊ะ!! ไม่ใช่ละ เป็นเมียเหอะง่ายดี หมดน้ำไปหลายกระบุงความเมียต้องมาแล้วมั้ย?

“ใครอนุญาตให้นายเข้ามาในนี้” ผมหันหลังไปทางต้นเสียงทันที

...ผู้ชายคนนั้น!!...

...ผู้ชายที่ก้าวออกมาจากลิฟต์...

...ผู้ชายที่หล่อราวกับเทพบุตร...

ผมมัวแต่ยืนอึ้ง!! ก็ไอ้หมอนี่มันหล่อจริงๆ กว่าจะดึงสติกลับมาก็โดนนายนั่นตะคอกใส่อีกรอบ

“ฉันถาม...ทำไมไม่ตอบ”

“ผม...เอ่อ คือผมมาถ่ายเอกสารครับ” ผมเริ่มตอบตะกุกตะกักกลับไป คนไรวะ? ดุฉิบหาย

“และใครอนุญาตให้นายมาใช้เครื่องถ่ายเอกสารในห้องนี้”

“ไม่มีครับ พอดีผม...” ผมยังไม่ทันจะอธิบายอะไรเลย

“ฉันไล่นายออก”

“อะไรนะครับ??” ผมทำอะไรผิดเนี่ย? จู่ๆ ไอ้หมอนี่มาไล่ผมออกซะงั้น

“หูหนวกเหรอ ฉันบอกว่าฉันไล่นายออก”

“นี่คุณ...ไม่คิดจะฟังเหตุผลของคนอื่นเลยหรือไง หน้าตาก็ดีแต่ไร้สมอง” นั่นไงปากเสียอีกแล้วไอ้คิน

“กล้าดียังไงมาด่าฉัน” หมอนั่นเดินเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็วผมเองก็ก้าวเท้าถอยหลังไปทีละนิดเพราะดูจากสีหน้าแววตาแล้วไอ้หมอนี่น่าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนไม่ใช่เล่น

“ท่านประธานครับผะ...ผม...เอ่อ ขอโทษครับผมไม่ทราบว่าท่านมีแขก”

“ไม่ใช่...พอลนายมาก็ดีล่ะให้ใครมาเอาตัวเด็กนี่ไปที”

“เด็ก...ผมนี่นะเด็ก” ผมเดินขึ้นไปเผชิญหน้ากับไอ้หมอนี่?

“ถ้านายไม่อยากถูกฉันจับโยนออกไปข้างนอกก็เงียบซะ” โห! คำก็ไล่สองคำก็โยน ดูก็รู้ว่าพวกบ้าอำนาจ บริษัทนี้มันยังพอจะมีคนที่คุยรู้เรื่องกันอยู่บ้างมั้ยวะ

“คนอะไร...บ้าอำนาจชะมัด!!” ผมอุตส่าห์ทำปากขมุบขมิบพูดเบาๆ แล้วนะ ไอ้หมอนั่นยังได้ยิน

“กล้ามากนะที่ด่าฉันต่อหน้า...”

“อ้าว...ก็ยืนประจันหน้ากันขนาดนี้จะให้ไปด่าลับหลังตอนไหน” นั่นไงไอ้คินปากหนอปาก

“พอลจับมันโยนออกไป”