หิรัณย์เภตรา

คำโปรยปกหลัง

แม่ตะเภาทองยกมือขึ้นกอดอกถอนหายใจยาว เอ่ยน้ำเสียงแง่งอน
“เมื่อครู่ยังกอดเสียแน่น”
“แม่ตะเภาทอง!”
“เจ้าคะ”
“พูดจามิระวัง”
“ทีคุณพี่ยังทำอะไรมิระวัง”
“เถียงรึ!”
“บอกเฉยๆ เจ้าค่ะ”
พ่อชนม์ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าอีกฝ่ายหากแต่ก็อับจนถ้อยคำจะตำหนิ สุดท้ายก็ได้แต่สลัดมือไพล่หลังหลบสายตา