ปรารถนาผูกด้ายแดงเพียงท่าน

ตัวอย่างในเล่ม...

"ท่านพ่อออกไปดูกิจการ ส่วนหลี่ถงออกไปเที่ยวเล่น อีกสักพักก็คงกลับมา เจ้าก็จะได้พบเขา"
เจียงฉีเอ่ยพลางจัดแจงโอสถที่ซื้อมาไปด้วย มู่หลินลอบยิ้มที่เป็นโอกาสดีที่นางจะได้อยู่กับเขาตามลำพังไร้ผู้ใดกวนใจ
"ข้าแค่ถาม มิได้หมายความว่าอยากเจอ"
เอ่ยพลางตรงเข้าไปหาทางด้านหลัง ความรักที่เอ่อล้นหัวใจเรียกร้องให้นางอยากอยู่ใกล้ชิดจึงซบใบหน้ากับแผ่นหลังของเขา ยกมือขึ้นจับแขนของเขาไว้แล้วหลับตาพริ้มซึมซับความอบอุ่นที่นานครั้งจะได้รับ เจียงฉีชะงักทุกการกระทำ ยืนนิ่งให้นางซบสักครู่ก่อนจะหันมา
แม้จะรู้ว่าการกระทำนี้จะพาลให้เขาตำหนิและไม่พึงพอใจแต่นางก็อยากที่จะทำเพราะหัวใจเรียกร้อง หากแต่ผิดคาด เมื่อเขากลับตวัดร่างของนางเข้ามากอดแน่นแทนการว่ากล่าว
"คุณชาย"
มู่หลินทั้งตกใจทั้งใจสั่น ก่อนความหวั่นไหวจะหายไปเพราะเขากอดนางแน่นจนทรมานด้วยความอึดอัด
"เจ้าอยากให้ข้ากระทำเช่นนี้มิใช่หรือ ข้าเวทนาจึงช่วยสนองให้!"
เสียงแข็งกล่าวเย้ยยัน มู่หลินตำหนิด้วยสายตา หากเขากอดนางอย่างอ่อนโยนมันคงจะเป็นช่วงเวลาที่ดีมาก
"อย่าทำเช่นนี้อีก มันไม่เหมาะสม"
เจียงฉียอมปล่อยนางให้เป็นอิสระพลางตำหนิด้วยท่าทีจริงจัง
"ข้าแค่อยากใกล้ชิดผู้ที่ข้ารักมันผิดหรือ"
มู่หลินเชิดหน้าถาม เจียงฉีสบตากับนางนิ่งๆ
"ไม่ผิด แต่ผู้นั้นจะต้องรักเจ้าตอบด้วย"
"เช่นนั้นท่านจงรักข้าตอบสิ รักข้าเหมือนที่ข้ารักท่าน"
มู่หลินตัดพ้อ เจียงฉีไม่ตอบอะไร ได้แต่นิ่งเงียบ
"ข้าเป็นสตรี การที่มาบอกรักมาใกล้ชิดบุรุษเช่นนี้นับว่าไม่สมควร แต่ข้าทำทุกอย่างเพราะสิ่งเดียวที่ข้าหวาดกลัว ข้าไม่กลัวเสียเกียรติ แต่ข้ากลัวที่จะเสียความรักของข้าไป"
มู่หลินไม่ลดละที่จะบอกความในใจให้เขารับรู้ เจียงฉีสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา
"หากการที่ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้เมื่อสิบปีที่แล้วมันทำให้เจ้าวาดฝันความรักที่งดงามไว้และคาดหวังว่าเจ้าจะสมหวัง อันที่จริงเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่มีอันใดเลยมู่หลิน ต่อให้ตรงหน้าของข้าจะหาใช่เจ้าแต่เป็นผู้อื่นหรือแม้แต่ผู้ที่ข้าไม่รู้จัก ข้าก็ยินดีที่จะช่วย ข้าให้ความสำคัญกับเจ้าเท่าเทียมกับทุกผู้ที่ข้ารู้จัก หาได้มากกว่าอย่างที่เจ้าคิด"
มู่หลินเจ็บแปลบจนต้องเบือนหน้าหนีที่ต้องมารับฟังวาจาซ้ำซากว่าเขาไม่ได้คิดอันใด ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะให้นางได้เข้าไปอยู่ในหัวใจ