ปีกรุ้ง

“หย่า...ฉันต้องการหย่า!”
ใบหน้าของคนพูดดูเหมือนจะสิ้นสุดความอดทนทั้งมวลแล้ว จึงได้ระเบิดออกมาชัดเจน
คนฟังหน้ากลับซีดเผือด ทั้งๆ ที่เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่คมคาย แม้ผิวจะออกขาวแต่ก็หน้าตาดี
“รุ้ง...คุณพูดอะไรออกมานี่”

รุ้ง...หรือ ทอรุ้ง...เป็นนามของสตรีที่เป็นฝ่ายเปิดฉากขอหย่า หล่อนรูปร่างสูงโปร่ง ระหง ผิวคล้ำ ดวงตากลมโตเป็นประกาย ดูออกว่าเป็นคนดื้อรั้น เมื่อต้องการสิ่งใดแล้วหล่อนจะต้องทำสิ่งนั้นจนได้...
โดยเฉพาะเรื่อง...หย่า!

“ฉันว่าคุณได้ยินชัดเจนแล้วนะคะ...”
“หย่า!”
“ค่ะ!”
“ทำไม?”
“ฉันทนมานานพอแล้วค่ะ...ทั้งๆ ที่ไม่น่าจะทนเลยสักนิดเดียว!”
“นานเรอะ...” เขากลืนน้ำลายยากเย็น “เราเพิ่งแต่งงานกันแค่สี่เดือนเองนะ”
“สี่เดือน” ริมฝีปากทอรุ้งเหยียดออก “สำหรับฉันมันเหมือนกับสี่ปีเชียวนะคะ”

ผู้ชายตรงหน้า ผู้ชายที่วันแต่งงาน...เพื่อนๆ หล่อนพากันอิจฉา และชมว่าหล่อนโชคดีได้สามีร่ำรวย รูปงาม สุภาพ อ่อนโยน
หล่อนตกลงแต่งงาน...มิใช่เพราะเขาเป็นนายพิสรรค์ วุฒิเลิศ ผู้ร่ำรวย หากเพราะเขาเป็นคนดี สุภาพ และเอาอกเอาใจหล่อน

แต่ผิดคาด...สี่เดือนที่ผ่านมา...หล่อนได้รู้ธาตุแท้ของเขาทั้งหมด...ทำให้หล่อนขยะแขยง...จนเอ่ยปากขอหย่า!