สุดที่รักของคุณพี่มาร์ค

สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตกลายเป็นฝันร้ายที่คอยตามหลอกหลอนเขาและเธอ คริสเตียน แอนโทนี่ คือผู้ที่ต้องลบฝันร้ายนั้นให้ออกไปจากใจของเธอ เขาจะทำให้ฝันร้ายกลายเป็นฝันดีได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความรักและโชคชะตาของพวกเขาทั้งสองคน

เอพริลอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เมื่อเดินออกมาก็พบกับเครื่องแต่งตัววางจัดไว้ให้เรียบร้อย เธอเอ่ยถามไปพลางแต่งตัวไปด้วยว่า

“ป้านิ่มนวลคะฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”

“ไว้ให้นายท่านตอบคุณเองดีกว่านะคะ” ป้านิ่มนวลตอบพลางช่วยเธอแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย

“ลงไปข้างล่างเถอะค่ะ นายท่านคอยอยู่” แล้วป้านิ่มนวลก็พาหญิงสาวเดินลงมา ภายในห้องอาหารมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผมสีดำนั่งคอยเธออยู่เพียงลำพัง พอเธอเดินเข้าเขาก็ลุกขึ้นยืนสายตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างอรชรในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนที่ดูสดใส แววตาเขาเป็นประกายแล้วเขาก็ส่งยิ้มให้เธอ

เอพริลตกตะลึง เธอจำเขาได้ เขาเป็นคนที่ช่วยเธอจากชายผิวสีที่เคยระรานเธอในวันนั้นนั่นเอง

“คุณนั่นเอง”เอพริลอุทานขึ้น ชายหนุ่มเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งข้างๆเขา

“ผม คริสเตียน แอนโทนี่ ยินดีที่ได้พบคุณ เอพริล” แล้วเขาก็ยกมือสั่งให้แม่บ้านยกอาหารเข้ามา เธอนั่งมองหน้าเขา มองใบหน้าเขา แววตาเขาเหมือนคนคุ้ยเคยมาก่อน ก่อนเธอจะพูดอะไร เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

“ทานอาหารก่อนครับ ทานเสร็จแล้วค่อยคุยกัน” และเธอก็กำลังหิวจึงไม่พูดอะไร เขาคอยดูแลเธอเอาใจใส่เธอตลอดเวลาที่นั่งทานอาหาร ทานอาหารเสร็จ เขาพาเธอมานั่งที่ห้องนั่งเล่นที่เมื่อมองออกไปข้างนอกจะเห็นทะเลสาบดูสวยงามสบายตา

“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ”เธอถาม เขาเดินมาแล้วทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ เขาจับมือเธอขึ้นมาแล้วพูดว่า

“น้องไข่หวาน จำพี่มาร์คได้ไหมครับ”เขาถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เอพริลเบิกตาโพลง มือเธอเย็นเฉียบ ใบหน้าซีดลงทันที ตัวเธอสั่นขึ้นมา คริสเตียนตกใจรีบดึงเธอเขามากอด พอเขาสัมผัสตัวเธอเท่านั้น

“กรี๊ดๆๆๆ” หญิงสาวร้องลั่นพร้อมผลักตัวเขาออกอย่างแรง

“อย่าพี่มาร์ค ไข่หวานเจ็บ อย่าเข้ามา”แล้วเธอก็กรีดร้องแล้วหมดสติไปทันที

เสียงกรีดร้องของเธอทำให้ป้านิ่มนวลและอเล็กซ์วิ่งเข้ามา

“นายครับ เกิดอะไรขึ้นครับ”

คริสเตียนรีบอุ้มเอพริลแล้วเดินพาขึ้นไปห้องนอนอย่างรวดเร็ว ปากก็ตะโกนสั่ง

“ตามหมอสมิธ” อเล็กซ์รับคำสั่งแล้วรีบโทรตามทันที