อุ้มรักเมียนายหัว

ปูรณ์...นายหัวผู้ที่ตั้งใจว่าจะครองตัวเป็นชายโสดให้สาวๆ เสียดายเล่น
ลัลน์ลลิต...เธอต้องมาทำหน้าที่เป็นเมียอุ้มรักให้นายหัวสุดเถื่อน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ชอบมีผัวแก่คราวปู่ใช่ไหม” ปูรณ์จูบไปทั่วทุกที่ ไม่เคยหึงหวงผู้หญิงคนไหนมาก่อน และก็มั่นใจว่าความรู้สึกในยามนี้ก็คือการเสียหน้าให้ปู่เท่านั้นแหละ
“จิตอกุศล คุณมันบ้า ปล่อยฉันเลย!” เธอแกะมือใหญ่ให้พัลวัน ก่อนจะหันไปผลักไสอกแกร่งออกห่าง
“ต้องนวดน้ำมันกันเลย”
“ก็...” แค่น้ำมันมวย มันไม่ใช่เรื่องผิดปกติตรงไหน แล้วนี่เขาจะมาเดินต้อนเธอทำไม
“เธอจะเดินหนีผัวตัวเองทำไม” เขารวบเอวบางก่อนจะดึงเธอมาแนบชิด พอร่างกายกลับมาเสียดสีกัน เขาก็ดันมีปฏิกิริยาขึ้นมาเสียเฉยๆ
“คุณไม่ใช่ผัวฉัน”
“อ๋อ...เหรอ แล้วที่เอาๆ กันนั่นล่ะ”
“ก็...แค่คู่นอนไหมคะ”
เป็นครั้งแรกที่คนอย่างนายหัวปูรณ์ถูกใช้คำแบบนี้ซึ่งๆ หน้า
“ก็ดี! เพราะถ้าเธอมาหลงใหลในตัวฉันเมื่อไหร่ วันนั้นเธอก็คงต้องได้น้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่” เขาดันคนปากดีให้นอนราบลงกับเตียง พอเธอจะขยับหนีก็มีเขาที่กระโจนตามไปคร่อมทับเอาไว้
“คนหลงตัวเอง” เธอพยายามหยุดมือที่กำลังเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าชุดนอน นี่ใจคอเขาจะหื่นกระหายทุกครั้งที่เจอหน้ากันเลยใช่ไหม
“ก็ดีกว่าคนชอบอ่อยคนแก่...”