ดินเอื้อมเดือน 2 (หนังสือเสียง)

“พี่เต้ยมีธุระอะไรกับผมรึเปล่าครับ”
อารมณ์ที่มาคุมาตั้งแต่เช้าถูกตอกย้ำด้วยคำพูดไม่เข้าหู ความอดทนของเขาจึงขาดผึงในนาทีนี้
“กูมีธุระอะไรงั้นเหรอ...ธุระบนเตียงกับมึงเหมือนทุกทีไง อย่าทำเป็นโง่ไปหน่อยเลย รู้แล้วก็ไปนอนอ้าขารอกูบนเตียง”
ไอ้ดินไม่โต้ตอบอะไร แต่ปลดเสื้อผ้าออกจนร่างกายที่มีกล้ามเนื้อสมส่วนเปล่าเปลือย แม้ยามนี้เขาโมโหจนเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ แต่พอเห็นก็กลืนน้ำลายและเดินเข้าหาเหมือนโดนสะกดพลางปลดเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนจะดึงท้ายทอยมันเข้ามาประกบจูบ ไม่เพียงเขาจูบมันอย่างหิวกระหาย ไอ้ดินก็รั้งคอเขาและจูบตอบเหมือนอดอยาก ร่างกายบดเบียดเสียดสี เนื้อแนบเนื้อยิ่งทำให้ร้อนผ่าว อารมณ์พลุ่งพล่านจนยากจะมีอะไรมาดับนอกจากโจนจ้วงเข้าไปในพายุอารมณ์
ทว่าเมื่อไฟพิศวาสมอดดับ ไอ้ดินก็ขยับตัวออกทั้งที่ยังหอบหายใจ
“ถ้าไม่รบกวนเกินไป ต่อไปพี่เต้ยไม่ต้องมาหาผมแล้วนะครับ”
เขาคิดว่าตัวเองฟังผิด แต่สีหน้ามันยืนยันว่าเขาไม่ได้หูฝาด
เขาแสยะยิ้มทว่าดวงตาวาวโรจน์ คิดว่าเขาเป็นเดือดเป็นร้อนอย่างนั้นเหรอ... ไม่มีทาง! ต่อให้ไม่มีมันก็มีคนที่ยินยอมพร้อมใจให้เขามากมาย โดยเฉพาะผู้หญิงที่ตรงสเปก ไม่ใช่ผู้ชายอย่างมัน
“มึงพูดเองนะ คิดว่ากูอยากนอนกับมึงรึไง มึงไปให้พ้นได้ก็ดี”