แผ่นดินลูกตะกั่ว

บ้านเมืองพัฒนาขึ้นมาบ้าง ถนนดินอาจจะมีลูกรัง มีหินมาลงพอไม่ให้ลื่น สบายขึ้นในการเดินทาง แต่ความปลอดภัยก็น้อยลง โจรดักปล้นจี้จักรยาน มีอยู่ทุกวัน ครูหลายคนมีหนี้สินเพิ่มขึ้นเพราะต้องไปไถ่รถมอเตอร์ไซค์ที่ยังใช้หนี้เก่าไม่หมด บางคนไถ่แล้วไถ่อีกที่ถึงสองครั้งสองครา บางคนหายสาบสูญไปเลยเพราะไม่ยอมไถ่ ดันไปแจ้งความ

พวกมีอภิสิทธิ์เหนือกฎหมายสร้างอิทธิพลกันด้วยปืน ใช้ปืนทันสมัยไล่ฆ่าล้างแค้นกันยิ่งกว่าหนังบู๊

ก็คงด้วยเหตุนี้ ผมซึ่งเคยเขียนแต่เรื่องครู นักเรียน แล้วก็ชีวิตชนบทอันราบเรียบ มีกลิ่นอายดิน ไอฝน กลิ่นข้าวใหม่ ปลามัน ตวัดปากกาเขียนเรื่องโลดโผนยิงแทงกันบ้าง

แต่ไอ้เรื่องบู๊แบกปืน M. ๑๖ สาดใส่กันในนิยายของผมนี่ มันยังบู๊ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของชีวิตจริงๆ ของบ้านนอกที่ผมประสบมาหรอก บางบ้านยกพวกยิงกันข้ามวันข้ามคืน ผู้หญิงห่อข้าวไปส่งเสบียงให้ผู้ชายยิงกัน ถึงกับต้องใช้เครื่องบินไปหย่าศึก

ไม่รู้เหมือนกันว่า ใครเอาอย่างใคร ระหว่างนิยายกับชีวิตจริง