การเดินทางของผู้หญิงชื่อรื่น

“เราจะขับไปตามทางสายที่ห้า เรื่อยขึ้นไปจนกว่าจะถึงซานฟรานซิสโก คืนนี้เราจะนอนที่นั่น” พี่แอ๋ว พี่สาวคนที่นั่งอยู่ข้างหน้า และทำหน้าที่เป็นผู้กำกับเส้นทางบอก เมื่อเงยหน้าขึ้นจากแผนที่ในมือ

ฉันมองออกไปนอกกระจกรถ ป้ายชื่อถนนซึ่งเป็นตัวเลข ป้ายบอกสัญญาณทางเลี้ยวทางโค้งต่างๆ แขวนเป็นพืดตัวโตอยู่ข้างถนนและคร่อมถนนอยู่ตามทางแยก การเดินทางทวนเข็มนาฬิกามาเรื่อยๆ จากกรุงเทพฯ ทำให้ระบบบางอย่างในร่างกายผิดปกติไปบ้าง ฉันจึงเริ่มรู้สึกง่วง ไฟฟ้าข้างทางสว่างพรึ่บ ค่ำแล้ว กรุงเทพฯ คงกำลังสาย คุณภาพของพื้นถนนกับสมรรถภาพของเครื่องยนต์ พัดพาลมแรงกรรโชกเข้ามาทางหน้าต่าง ฉันเอนหลังพิงเบาะรถ ไขกระจกหน้าต่างขึ้น แล้วหลับสบาย

ฉันถูกพาลงไปสัมผัสกับบรรยากาศกาสิโนผู้คนที่นี่มีลักษณะเป็นชนบท ผิวขาวคล้ำไปด้วยแสงแดด พวกเขาพากันหลบลมร้อนระอุจากทะเลทรายนอกเมือง เข้าไปอยู่ในความเย็นของเครื่องปรับอากาศในสถานการพนันและสถานเริงรมย์ต่างๆ ที่เคาน์เตอร์มีพนักงานต้อนรับและมีเศษสตางค์ให้แลกสำหรับเอาไปหยอดลงในเครื่องเล่นหลากชนิด ฉันคิดถึงแหล่งกาสิโนของทหารในฐานทัพแถวอุดรฯ นครพนม และที่อื่นๆ ในประเทศไทย บรรยากาศของที่นี่ถูกจำลองไปไว้ตามที่ต่างๆ ทั่วโลก เป็นสิ่งหนึ่งในชีวิตของพวกเขา เป็นอาณาจักรที่รัฐบาลสหรัฐสามารถสร้างขึ้นตามที่ต่างๆ เพื่อการอยู่ได้ เพื่อการมีชีวิตนอกบ้านที่เหมือนบ้านที่สุดเท่าที่จะทำได้ของทหารอเมริกัน