ชบาริมวัง

อา...แม้จะเป็นเพียงด้านหลัง ผู้หญิงคนนี้ก็ได้สร้างความสนใจให้แก่เขาอย่างมากมายเนื่องมาจากเรือนร่างสูงเพรียวได้ส่วนสัด ช่วงขาเรียวงาม ผิวนวลเนียนแม้ว่าจะไม่ได้สวมถุงน่อง นอกจากนี้ผมยาวสลวยสีดำสนิทของเธอยังวาวระยับราวกับพวกนางแบบที่โฆษณาแชมพูที่เขาแลเห็นในโทรทัศน์

ความจริงสูทสีน้ำเงินเข้มที่เธอสวมนั้นไม่มีอะไรชวนให้สะดุดตาแม้แต่น้อย

เขาตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ทางร้านจัดไว้สำหรับต้อนรับลูกค้าและผู้ที่มาด้วยนั่งรอ ไถลทำเป็นเดินดูเสื้อผ้าที่แขวนโชว์อยู่ไปทางด้านที่เธอผู้นั้นยืนจัดเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่แขวนโชว์ให้เป็นระเบียบ

เสียงฝีเท้าของอิทธิพลแม้จะเบาสักเพียงใด เธอก็ได้ยินและหันมามอง อิทธิพลเผลอมองอย่างลืมตัวพลางบอกกับตนเองเหมือนผู้ที่ตกอยู่ในความฝัน

“สวย!...สวยจริงๆ”
เขาเริ่ม ‘ลองของ’ เหมือนที่เคยลองมาแล้วและได้ผลนับครั้งไม่ถ้วน ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอย่างเขาเมื่อแสดงความสนใจใครแล้วน้อยนักที่จะไม่ได้รับการสนองตอบ ความ ‘หลง’ ตัวเองทำให้ลืมคิดไปว่าผู้หญิงนั้นไม่ได้เหมือนกันไปหมดทุกคน
“ผมรู้สึกเหมือนเคยเห็นคุณที่ไหนมาก่อน เราเคยพบกันที่งานไหนมาก่อนหรือเปล่าครับ?”

ดังนั้นคำตอบที่เขาได้รับก็คือ
“ไม่เคยแน่ค่ะ คุณคงจำคนผิด เพราะดิฉันมั่นใจว่าเพิ่งได้พบคุณครั้งนี้เป็นครั้งแรก!”

'อิทธิพล อดุลยวิทย์ หนุ่มสังคมเนื้อหอมจอมเจ้าชู้...'