SET รวมเรื่องสั้น 'คืนคลั่งรัก'

-ทะเลพรางดาว-

“แล้วเธอคิดว่าเธอจะรอดเหรอ ถ้าฉันอยากจะกินเธอขึ้นมา อย่าลืมนะว่าทุกอย่างบนเกาะนี้เป็นของฉันทุกคนบนเกาะก็เป็นคนของฉันทั้งนั้น”
“รอดสิ ฉันมั่นใจว่าฉันต้องรอด”
“แต่ฉันว่าเธอไม่รอดนะ” กลิ่นสบู่อ่อน ๆ หยดน้ำที่ยังเกาะจากเรือนร่างที่ขาวเนียนราวกับน้ำนมของดาริกาเหมือนมีอะไรชักนำให้ชลวัฒน์เดินเข้าหาแล้วดึงร่างงามเข้ามากอดประกบริมฝีปากของตนกับอีกฝ่าย ฉวยโอกาสที่ได้มาอย่างหัวขโมยจูบอย่างหนักหน่วงลงไปหา ทว่ามีความอ่อนโยนปะปนจนอีกฝ่ายพลั้งเผลอเผยอแย้มริมฝีปากขึ้นตอบรับอย่างยินยอม มือสากของเจ้าของเกาะสุดหล่อดั่งเทพบุตรค่อย ๆ ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างงามที่มีเพียงอาภรณ์เนื้อบางกั้นขว้างผ้าถุงที่ใส่ไม่เป็นก็เหมือนเป็นใจให้ดาริกาสูญเสียพรหมจรรย์ มันค่อย ๆ หลุดลงไปกองที่พื้นทำให้สาวสวยเหลือเพียงสิ่งห่อหุ้มส่วนบนไว้เท่านั้น
--------------------

-โซ่พรางรัก-
“ยาคุมนั่นไปทิ้งซะ อย่าให้ผมเห็นคุณกินมันอีกนะปลายฟ้า" ปรวีร์ส่งเสียงตวาดภรรยาทางนิตินัยเเละพฤตินัยของตน ก่อนจะถูกเสียงหวานตอบโต้ที่ทำให้เขาเเทบคลั่ง
"เพราะฉันไม่อยากมีพันธะกับคุณหลังหย่าน่ะสิ แค่ฉีดยาคุม มันก็ยังมีความเสี่ยง ส่งยาคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้คุณปรวีร์" เมื่อปลายฟ้ากล่าวจบก็ยื่นมือมาขอยาคุมคืนจากปรวีร์ทันที แม้ปรวีร์จะพาฉีดยาคุมแล้วแต่ปลายฟ้าก็ยังไปซื้อยาคุมมากินเพราะเธอไม่อยากพลาดตั้งท้อง
"แล้วคุณคิดเหรอว่ายาคุมที่ผมพาคุณไปฉีดวันนั้นมันเป็นยาคุมจริง ๆ" ปรวีร์กล่าวในสิ่งที่ทำเอาปลายฟ้านิ่งเงียบไม่ต่างจากรูปปั้น
"คุณหมายความว่ายังไง คุณพาฉันไปฉีดยาอะไร" ปลายฟ้านึกถึงเหตุการณ์ที่เขาพาเธอไปฉีดยาคุมขึ้นมาทันที
"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะปลายฟ้า ยาคุมที่คุณไปฉีดวันนั้นมันคือยาบำรุง ไม่ใช่ยาคุม ผมให้ไอ้หมอเพื่อนของผมสลับเปลี่ยนกับยาคุมตัวจริงมาเป็นยาบำรุงสำหรับการตั้งครรภ์แทนไงล่ะ" ปรวีร์เฉลยในสิ่งที่ทำเอาปลายเเทบล้มทั้งยืนเขาจงใจให้เธอท้อง
"คุณเป็นคนบอกเองว่าอยากหย่ากับฉันให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับไปหาเเฟนคุณไม่ใช่เหรอ คุณทำแบบนี้ทำไมปรวีร์ บอกฉันมาสิ คุณทำแบบนี้ทำไม บอกฉันมาสิ บอกฉันมา" ปลายฟ้ากระหน่ำทุบไปที่ร่างของปรวีร์สุดเเรงเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นในหัวใจนับตั้งเเต่เธอแต่งงานกับเขา จนกระทั่งตอนนี้ที่เขาบอกเธอว่าเขาให้คนมาสลับยาคุมของเธอเพื่อหวังจะให้เธอตั้งครรภ์
"ท้องกับผัวมันจะเป็นอะไรกันนักกันหนาปลายฟ้า หรือว่ามันมีใครรอเสียบเเทนฉันอยู่งั้นเหรอ ไปบอกมันเลยนะว่าอย่าหวัง เพราะฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปง่าย ๆ หรอกปลายฟ้า เธอต้องเป็นของฉัน เป็นของปรวีร์คนนี้คนเดียวเท่านั้น" กล่าวจบปรวีร์ก็ดึงร่างบอบบางของปลายฟ้าเข้ามาสวมกอดก่อนจะประกบริมฝีปากของเขากับริมฝีปากของเธอพร้อมกับบดขยี้อย่างดูดดื่มโดยไม่คิดสักนิดว่าเธอจะขาดอากาศหายใจ ส่วนปลายฟ้าก็เผลอตอบสนองเขาไปอย่างลืมตัว
------------------------------

-รอยรัก มลทินลวง-

“ถ้าไม่ได้แอบชอบพี่ ก็กลับมาใช้คำแทนตัวว่าน้องแพรเหมือนเดิม อย่าใช้คำว่าฉันกับคุณ เพราะพี่ไม่ชอบ” ปาณัสม์สั่งแพรพิชชาให้เรียกแทนตัวว่าน้องแพรเหมือนตอนสมัยเด็ก
“ฉันไม่เรียก คุณจะทำอะไรฉันได้” แพรพิชชาท้าทาย
“ก็รอดูว่าผมจะทำอะไรคุณได้บ้าง คุณผู้จัดการแพรพิชชา” ปาณัสม์เรียกชื่อตำแหน่งของแพรพิชชาอย่างเต็มยศ แต่มันก็ไม่ตกใจเท่าน้ำเสียงนั้น ทำไมเธอเพิ่งนึกได้ว่าน้ำเสียงของปาณัสม์คล้ายกับเจ้านายของเธอ
“คุณรู้ได้ไงว่าฉันเป็นผู้จัดการ ใครบอก” แพรพิชชาถามเสียงห้วนดูไร้มารยาทกับชายที่ครั้งหนึ่งตัวเองเคยมีใจจนถึงขั้นสารภาพรัก
“ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้มาได้ยังไง แต่เตรียมรับผลกระทำของตัวเองเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน” ปาณัสม์กล่าวพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินจากหญิงสาวที่ตอนนี้ยังคงมีสีหน้าสงสัยไปดื้อ ๆ
-----------------------------

-ตะวันพรางแสง-

“เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกให้ฉันหยุด เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉัน” ภาสกรจูบไปทั้งร่างของรวินันท์อีกครั้งไม่เว้นแม้แต่จุดกึ่งกลางของเธอที่เขาหมายตาไว้ เธอดิ้นร่อนด้วยความสุขสมปะปนกับการที่ต้องการขัดขืนชายที่อยู่บนร่างของตน ก่อนที่เขาจะจับเธออ้าขาเรียวออกเมื่อเห็นว่าเธอดูหมดแรงที่จะขัดขืนใด ๆ อีกเอวสอบก็ค่อย ๆ ขยับอย่างเป็นจังหวะเพื่อสร้างความหฤหรรษ์ให้คนใต้ร่างตนที่ตอนนี้บิดไปมาไม่เป็นท่าพร้อมกับแอ่นกายสนองเขาที่ดูย้อนแย้งเหลือเกิน “รู้ไหมว่าเธอหวานไปทั้งตัว หวานจนฉันอยากกลืนเธอทั้งตัว”
“ถ้าอิ่มแล้วก็เอามือคุณออกไป” รวินันท์แกะแขนของภาสกร ที่โอบกอดร่างของตัวเองออกแต่ก็ถูกเอาโอบกอดอีกครั้งและแน่นกว่าเดิม
“ทำไมผัวกอดแค่นี้ทำเป็นจะตาย มันจะอะไรนักหนา”
“คุณไม่ใช่ผัวของฉัน”
“ทำไมจะไม่ใช่ หรือจะต้องให้ฉันย้ำเตือนเรื่องที่ว่าเธอเป็นเมียฉันอีกกี่รอบเธอถึงจะเลิกคิดว่าเธอไม่ใช่เมียฉันสักที”
“ดูคุณจะภูมิใจจริงนะ ที่ได้ฉันมาเพราะการบังคับขืนใจ”
“ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ขืนใจคุณนะ เพราะถ้าคุณจะทบทวนดี ๆ คุณสมยอมผมเองนะรวินันท์”
“เพราะว่าคุณมันเป็นคนเจ้าเล่ห์ไง คุณหลอกฉัน....ให้”
รวินันท์เม้มปากอย่างขัดใจเพราะทุกอย่างที่ภาสกรพูดมามันคือความจริง แม้เธอจะขัดขืนเขาสุดความสามารถแต่ทุกครั้งเธอก็พ่ายแพ้สยบยอมให้เขากระทำทุกอย่างที่แสนสุขสมกับร่างของเธอ

------------------------------------

รบกวนทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ นิยายทั้ง 4 เรื่องเป็นนิยายที่วางจำหน่ายแล้ว ซึ่งนักเขียนนำมาจัดทำในรูปแบบรูปเรื่องสั้น สามารถเเยกซื้ออ่านเฉพาะเรื่องที่สนใจได้ค่ะ

ส่วนรูปเล่มตอนนี้นักเขียนเปิดพรีออเดอร์สนใจสอบถามได้ที่เฟซบุ๊กนักเขียนได้โดยตรง
เฟซบุ๊กนักเขียน : ปัณณ์ฉัตร จินนารา จารุภา ขอให้มีความสุขในการนะคะ/จารุภา