สตรีเช่นข้า​ ก็เกี้ยวเป็น

สารภาพ​บาปไว้กับเขาตั้งแต่เด็ก​ มีหรือจะมิยอมลงทุนตามข้ามน้ำ​ ข้ามไฟ​ ไปเกี้ยวเขาถึงจวน​ แม้กระทั่ง​ยามเขาออกตะเวนไปที่อื่น​ นางก็พร้อมดึงอาภรณ์​ขึ้น​วิ่งตามเขามิเว้นวัน​

---------------------------------------
“พี่ซื่อเฟิ่ง! พี่ซื่อ​เฟิ่ง!! ไป๋ซื่อเฟิ่ง!!!”​ เสียงเรียกชื่อเขาดังมาแต่ไกลพอหันไปก็พบว่าเป็นนาง​ หวางหลิวหลัน​ คุณหนูตระกูลหวางผู้เป็นสหายรักของน้องสาวตน​ นางวิ่งถลกชายกระโปรง​พุ่งเข้ามาหาเขาโดยที่มิได้ให้เขาตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย

“เจ้ามาทำอันใด?!”​ 

หญิงสาวยิ้มกว้าง​แล้วใช้มือทั้งสองข้างจับหมับเข้าที่ลำแขนของตน​ ไป๋ซื่อเฟิ่ง​ขมวดคิ้ว​จ้องมองนางรอคำตอบอย่างใจเย็น​

“ข้ามาเกี้ยวท่าน!”​

“หากเป็นเช่นนั้น​ เชิญเจ้าไปเกี้ยวหมูข้างบ้านเจ้าเถิด!”​

หวางหลิว​หลัน​ที่เห็นว่าเขาจะหนีนางเหมือน​ที่ผ่านมาพอเขาหันหลังก็รีบกระโดด​ขี่หลังหนาๆจนอีกฝ่าย​เกือบหน้าทิ่มลงไปกับพื้น​ ดีที่มืออีกข้างทำการคว้าราวบรรไดไว้ทัน

“นี่เจ้า!”​ 

--------------------------------------------------------

“กรี๊ด​ดดดดดดเ!!!!”​ หวางหลิวหลันกรีดร้อง​ลั่น​ กระโดดตัวลอยเข้าไปอยู่ในมุม​ เมื่อสายตา​ดันเหลือบไปเห็นแมลงตัวเล็กๆที่ไต่ขึ้นมาจากใต้ประตู

ไป๋ซื่อ​เฟิ่ง​ที่ได้ยินด้วยความเป็นห่วง​กลัวว่าอีกฝ่าย​จะเป็นอะไรจึงใช้เท้าถีบประตู​ไม้จนเปิดออกดังผัวะ​

โดยที่ลืมคิดไปว่านางกำลังอาบน้ำอยู่!! 

หวางหลิว​หลัน​ตาโต​ คราวนี้​กรีดร้อง​ลั่นจนแทบลำคอจะแตก​ นางใช้มือปิดบังเรือนกายโป๊เปลือย​ที่มีหยดน้ำเกาะ​ ใบหน้า​เขินอายแดงก่ำ

ไป๋ซื่อเฟิ่ง​กลืนน้ำลายลงคอ​ เมื่อเห็นร่างสวยเปลือยกาย​ไร้อาภรณ์​ปิดบังอยู่ตรงหน้า​ ก่อนจะรีบหันหลังพุ่งกายออกไปยืนอยู่ภายนอกโดยไม่ลืมที่จะเอื้อมมือ​มาปิดประตู​ให้นาง

“หลันเอ๋อร์..”

“........”

“เจ้าอกเล็กนัก..”

“!!!!!!!”