เสี่ยวหยาง ยอดหญิงร้อยเล่มเกวียน

มีคำกล่าวเอาไว้ว่า…..
ความงามที่ไร้คุณค่า เปรียบดั่งฮวางามที่ปราศจากกลิ่นหอม
กล่าวคือ ความงามของดอกไม้ก็เปรียบเสมือนมารยาหญิง ซึ่งจะไร้ค่าหากไม่ได้ใช้ให้เป็นประโยชน์
เหลียงเสี่ยวหยางนางคณิกาชั้นสูง สตรีรูปงามผู้มาพร้อมกิริยาอ่อนหวาน มีเสน่ห์ชวนให้บุรุษหลงใหลทำหน้าที่ปรนนิบัติแขกให้ดื่มด่ำกับความบันเทิง ทั้งโชว์ศิลปะการร่ายรำและการดนตรี ยกเว้นการปรนนิบัติทางเพศเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหลียงเสี่ยวหยางหลีกเลี่ยงมาตลอด
แต่เมื่อชะตาชีวิตพลิกผันจากนางคณิกาผู้สูงส่งแห่งหอนางโลม ต้องตกเป็นเชลยที่ถูกกล่าวหาฆ่าคนตายโดยการวางยาพิษในเหล้า หนทางรอดทางเดียวของนางคือการใช้เสน่ห์ความงามและมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนล้วงความลับจากแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉินเฟ่ย ผู้ได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมและกระหายความรุนแรง แต่งานนี้มีชีวิตและหัวใจเป็นเดิมพัน เพียงวันแรกที่ก้าวเข้าไปในจวนแม่ทัพ หัวใจของอิสตรีที่ไม่เคยหลงใหลกับแววตาของบุรุษใดในแผ่นดิน กลับหวั่นไหวไปกับดวงตาคมคู่นั้นอย่างห้ามใจไม่ได้