(Village) Humor เสียงหัวเราะในหัวใจ

เมื่อพี่วินเลจผู้อยู่ในคอมฟอร์ทโซนมาตลอด
ต้องมารับหน้าที่ดัดนิสัยและช่วยติวเข้มเรื่องการเรียน
ของน้องชายน้องรหัสตัวเอง
ความปั่นป่วน...จึงบังเกิด


“เรื่องเรียนสำหรับผมน่ะ ไม่มีทางได้เป็นผู้อำนวยการหรอกครับ”
“หืม ยังไง”
“ก็เป็นได้แค่รองไงครับ”
“อ่อ...เรื่องเล่นสินะ ถึงจะได้เป็นผู้อำนวยการ”
-------------------------------

“พี่วิน ๆ ไปหน้าปากซอยครับ”
"พี่แค่ชื่อวิน ไม่ได้เป็นวินมอเตอร์ไซด์ครับน้องขนุน"
--------------------------------

“พี่วินก็พูดไม่เพราะได้นี่นา”
“กับคนที่มันสนิทมาก ๆ ก็พูดหยาบ ๆ ได้ แต่โดยสันดานจริง ๆ มันสุภาพอ่อนโยนเป็นปกตินิสัยอยู่แล้ว”
“งั้น ผมก็ยังไม่สนิทกับพี่ถึงขนาดที่พี่ต้องพูดหยาบคายกับผมงั้นสิ”
“อยากได้แบบนั้นเหรอ”
“อยากสนิทมากกว่าอ่ะ”
เดดแอร์...
------------------------------
“พี่วิน ๆ ผมเหนื่อยแล้วอ่ะ”
“อ่านไปกี่บรรทัด”
“เจ็ด”
“แค่เจ็ดบรรทัด เหนื่อยแล้ว?”
“ไม่ใช่เจ็ดบรรทัดอ่ะ เจ็ดตัว”
“ขนุน!”
---------------------------

“เอาอะไร”
“ถ้าผมสั่งมา ผมต้องไปกินที่อื่นอีกสิครับ”
“อะไร”
“ผมจะสั่งอเมริกาโน่นนนน อ่ะ”
“...”
“แหะ ๆ”
“พี่เขียนละนะ”
“ไม่เอาดีกว่าครับ”
“งั้นเอาอะไรครับ”
“อันนี้ผู้ชายก็กินไม่ได้อีก”
“อะไรอีกครับ”
“มอคค่า”
“พี่สั่งมอคครับให้”
“ผมสั่งจริง ๆ ละ เอาเอสเพรสแส้ครับ”
“อันนั้นเอาไว้ใช้ตอนเราอยู่บนเตียงกันดีกว่านะ”
“หือ?”
“เอสเพรสโซ่แน่นะ”
“นมสดเย็นครับ”
“ที่พูดมาทั้งหมดเป็นกาแฟนะ แต่สุดท้ายกินนม?”
“แหะ ๆ ผมแค่อยากเล่นมุก”
------------------------------