ฟาร์มรักฟาร์มสวาท

เขาและเธอเป็นเหมือนขมิ้นกับปูนกันมาตั้งแต่เด็ก แต่โชคชะตาก็ทำให้เขาและเธอต้องมาร่วมหอ ร่วมเตียงกัน เหมือนสามีภรรยา ด้วยความไม่เต็มใจ


“นนท์ๆ เตรียมเจ้าดำให้ฉันด้วยบ่ายนี้ฉันจะไปขี่ม้าเที่ยวน้ำตกกับเพื่อนเสียงใสๆดังขึ้น

“คุณมาศครับ เจ้าดำมันยังเจ็บขาอยู่นะครับ” เสียงนนท์คนดูแลม้าบอก

“อ้าวแล้วไม่ให้หมอดูล่ะ” เสียงหญิงสาวดังแสดงถึงความไม่พอใจ

“สัตวแพทย์เพิ่งลาออกไปครับ” นนท์บอก

“มีอะไรลูกมาศ” เสียงของบิดาเธอดังขึ้นก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกมา เธอจึงหันไปมองก็พบว่าบิดากำลังเดินเข้ามาพอดีพิมลมาศจึงถามบิดาด้วยน้ำเสียงเว้าวอนว่า

“คุณพ่อขา หมอสัตว์เราไม่มีหรือคะ”

“มีแล้วลูกเพิ่งมาวันนี้ ธงรบไงลูกจำได้มั้ย” นายจักราบอกกับบุตรสาวพร้อมกับที่ธงรบเดินมายืนข้างกายนายจักรา
พิมลมาศมองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหรี่ตาลงครุ่นคิด (อ้อนายขี้ก้างนั่นเอง)แต่เธอก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาในใจเพราะเขาดูดี หล่อ สูงแถมหุ่นดีกว่าแต่ก่อนมาก

“จำได้แล้ว นายขี้ก้าง กินขี้วัวนั่นเอง” แล้วเธอก็หัวเราะเสียงดังลั่น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ10กว่าปีก่อน ตอนนั้นเธออายุได้12ปีและเขาก็กำลังเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว ถูกเธอแกล้งด้วยการที่ผลักจนล้มบนกองขี้วัวเลอะไปทั้งหน้าและทั้งตัวอย่างชอบใจ ธงรบหน้าตึงขึ้นมาทันที เขาจำได้ดีว่าสมัยเธอเด็กนั่นแก่นแก้วเพียงใด เธอชอบแกล้งเขาทุกครั้งที่มีโอกาส เขามองเธออย่างเคืองจัด

“ไม่เอาลูก ลืมบ้างก็ได้ดูพี่รบสิเขาอายหน้าแดงแล้ว” คุณจักราปรามบุตรสาวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

“ไง หายเหม็นขี้วัวยัง” พิมลมาศยังกวนเขาไม่เลิก ยังคิ้วอย่านึกสนุก ธงรบมองอย่าโกรธๆก่อนจะเอ่ยตอบ

“ดมดู มั้ยครับ” เขาพูดพลางเดินมาประชิดตัวเธอ

“แหวะ! เหม็นติดจมูกเลยจะอ้วก” เธอโต้กลับก่อนจะผลักเขา แล้วหันหลังเดินออกไปจากบ้าน