ให้รักพันธนาการ

"นอนหลับให้ซีรี่ย์ดูอีกแล้วเหรอนี่เด็กน้อย" เมื่อเดินเข้าห้องมา พีรพลก็เห็นคนตัวเล็กนอนคุดคู้อยู่บนโซฟาตัวยาว เขายืนมองเธออยู่นาน ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาใช้นิ้วมือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าเธอเล่นเบาๆ ทำเอาอีกคนรู้สึกรำคาญ ปัดป้องออกอย่างไว
"อื้อ..คนง่วงนอนจะกวนทำไมเนี่ย" ปากน้อยๆก็บ่นว่า ทั้งๆที่ตายังหลับอยู่
"ขี้เซาจังเลยนะ กลางคืนบอกให้นอนทำไมไม่นอน" เขากระซิบถามข้างหูเบาๆก่อนจะยิ้มอย่างนึกขำ คนตัวเล็กใต้ร่างลืมตาโพล่งขึ้นทันที
"มาแล้วเหรอค่ะ คิดถึงจังเลยพี่ไปนานมาก" เธอโอบรอบคอเขาไว้ ก่อนจะหอมแก้มสากซ้ายขวาอย่างเอาอกเอาใจ
"ไปแค่นี้ยังบ่นว่านาน ถ้าพี่กลับเมืองไทยไปไม่กลับมาอีกเลย มินนี่จะทำยังไงหืม?" เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเศร้าสร้อย
"ไม่กลับได้ไหม? อยู่ที่นี่กับมินนี่ได้ไหม?"
"ไม่ได้หรอก พี่ยังมีแม่ที่ต้องดูแลอยู่"
"ให้มินนี่ไปอยู่กับพี่ได้ไหม?"
"ไม่ได้หรอก มินนี่ก็อยู่กับพ่อไง ไหนสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะทำตัวใหม่ ให้ดีขึ้นกว่าเดิม" เขากอบกุมใบหน้าเธอ แล้วจ้องมองในตาสีเทานั้นอยู่นาน
"พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมินนี่เลยหรือไง?"
"มินนี่เป็นผู้หญิงน่ารัก อยู่ใกล้แล้วก็รู้สึกดีแหละ" เขาว่า ก่อนจะยิ้มให้เธอ
"แค่รู้สึกดีแต่ไม่ได้รู้สึกรัก?" เธอถาม ทำเอาชายหนุ่มถึงกับหันหน้าหนีไม่กล้ามอง
"พี่รักใครไม่เป็นหรอก ความรักเป็นยังไงพี่ยังไม่รู้เลยมินนี่"
"แต่มินนี่รักพี่นะ รักจนไม่อยากให้พี่จากไปไหน" เธอกอดแขนซบไหล่เขาทันที
"มินนี่ยังเด็ก รักของมินนี่อาจจะเป็นแบบแค่หลง ไม่ใช่ความรักหรอก" เขาหันมามองเธอ ที่กำลังทำหน้าเศร้า
"แต่มินนี่อบอุ่นใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆพี่"
"เฮ้อ!จะมาทำซึ้งอะไรวันนี้ เหลืออีกตั้งหลายวันกว่าที่พี่จะกลับเมืองไทย เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอยู่นะมินนี่"
"มันไม่เหมือนหรอกค่ะ ถ้าพี่กลับไปพี่ก็จะลืมมินนี่"
"พอมินนี่เจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่าพี่ มินนี่ก็จะลืมพี่เหมือนกันนั่นแหละ" เขาว่า ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มจมูกน้อยๆของเธอเล่นอย่างหยอกล้อ
"พี่คิดว่ามินนี่เป็นคนอย่างนั้นจริงๆเหรอ?" เธอช้อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างน้อยใจ ผู้ชายอย่างเขาคงไม่เห็นเธอมีค่าจริงๆสินะ
"ก็ใช่ไง พี่ไม่อยากคุยแล้ว พี่เอาของไปเก็บดีกว่า เราไปเดินเล่นดูตะวันตกดินริมน้ำกันไหม?" เธอพยักหน้าให้เขาเบาๆ

ทั้งสองเดินจับจูงมือกันไปตามตรอกซอกซอยจนกระทั่งถึงถนนใหญ่
"พี่พีรู้ไหมว่ามินนี่ไม่เคยเดินบ่อยขนาดนี้มาก่อนเลยนะ มินนี่เกิดและโตที่นี่ก็จริง แต่ไม่เคยเดินรอบเมืองแบบนี้มาก่อน"
"เกิดมาก็สบายเลยไง เลยไม่เคยเดิน ออกประตูบ้านมาก็มีคนเปิดประตูรถให้ขึ้นนั่ง"
"มินนี่ก็พึ่งรู้ว่าชีวิตธรรมดาๆก็มีความสุขดีเหมือนกันนะ ยิ่งได้อยู่กับคนที่เรารักและพอใจยิ่งมีความสุขมาก" เธอบอกพร้อมๆกับซบหน้าลงกับแขนเขาเดินเคียงคู่กันไปเรื่อยๆ ถ้าใครมองดูก็จะเห็นว่าเขาสองคนเหมือนคู่รักกันจริงๆ
"ออดอ้อนเก่งนะเรา ถ้ามีแฟนจริงๆผู้ชายคนนั้นคงหลงตายเลย"
"ไม่ได้อยากให้คนอื่นหลง พี่พีหลงคนเดียวก็พอแล้ว แต่ก็นะพี่รักใครไม่เป็นพี่เลยไม่หลงไหลได้ปลื้มผู้หญิงอย่างมินนี่ ชิ!" พอนึกขึ้นมามันก็โมโห เธอจะทำยังไงดีให้ได้หัวใจผู้ชายคนนี้มาครอบครอง สมองน้อยๆกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก คนที่ได้ฟังเองเขาก็แอบยิ้มกับตัวเอง อย่างไม่พูดอะไรออกมา
"พี่กลับวันไหนนะ?" เธอถามเขาอีกครั้ง
"วันศุกร์ที่จะถึงนี้แหละ ไฟล์เช้ามืดเลย ถามทำไมอีกหืม?" เมื่อพากันมานั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอก็หาเรื่องชวนเขาคุย
"จะได้นับวันถูก ว่าเวลาชีวิตเหลืออีกกี่วัน"
"แนะดูพูดเข้าสิ มินนี่ก็มีเวลาอีกถมเถไปนั่นแหละ ยังเด็กอยู่เลยใช้ชีวิตให้คุ้มค่าและมีความสุขละดีแล้ว ว่าแต่เราเถอะจะกลับบ้านได้วันไหน?" เขาถามกลับ พร้อมกับจ้องมองอีกคนที่กำลังทำหน้ามุ่ย
"เบื่อ ไม่อยากคุยแล้ว"
"ได้ไงล่ะ ไหนตกลงกันแล้วว่าจะกลับบ้านไปหาพ่อ ไปเป็นลูกที่ดี ทำตัวดีๆ"
"พี่จะไปส่งมินนี่ที่บ้านไหม?"
"ไม่ดีมั้ง เดี๋ยวเจ้าสัวได้ฆ่าพี่ตาย พี่กลัวนะไม่ใช่ไม่กลัว"
"กลัวแล้วยังกล้านอนกับมินนี่ กลัวยังไงของพี่ ฮ่าๆๆ"
"ก็มินนี่ยั่วพี่ พี่ไม่ใช่ท่อนไม้นะที่จะไม่รู้สึกอะไร มีผู้หญิงสวยๆงามๆมาแก้ผ้าต่อหน้า อารมณ์พี่ก็เตลิดสิครับ" เธอเอาแต่หัวเราะ เมื่ออีกคนทำทีท่าเกาหัวตัวเองอย่างเสียฟอร์ม
"ก็ถ้าไม่ใช่พี่พีนะ มินนี่ก็ไม่ทำแบบนั้นหรอก"
"เฮ้อ..เดี๋ยวพี่กลับบ้านไปก็คงมีคนมาทับรอยพี่แน่ๆล่ะ"
"พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ เดี๋ยวก็กอดสาวอื่นจนลืมมินนี่เหมือนกัน" สองสายตาที่จ้องมองกัน มันมีแรงดึงดูด และเหมือนกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างออกมา
"เอาเป็นว่า ก่อนพี่ไปสนามบินพี่จะไปส่งมินนี่ที่บ้านละกัน" เขารีบหาเรื่องมาคุยอีกครั้ง
"ทำไมค่ะ กลัวมินนี่ไม่กลับหรือไงกัน?"
"เปล่า ก็แค่เป็นห่วงกลัวไปเถลไถลที่อื่น"
"พี่ห่วงมินนี่จริงๆเหรอ?"
"ห่วงสิ มินนี่ก็เหมือนน้องสาวคนหนึ่งของพี่ เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆสังคมทุกวันนี้มันยิ่งน่ากลัวอยู่ด้วย"
"น้องสาวอะไรล่ะ คนเป็นพี่เป็นน้องเขาไม่นอนเอากันหรอกนะ" เธอมองค้อนเขาด้วยสายตาไม่พอใจ
"ก็ตอนนี้ไม่ใช่น้อง อีกหน่อยก็เป็นน้องไง ฮ่าๆๆ"
"อยากเป็นเมีย ไม่ได้อยากเป็นน้อง" เขาหันขวับอย่างไว
"พูดอะไรออกมามาอีกเนี่ย ไม่คุยด้วยแล้ว ดูโน่นเลยพระอาทิตย์กำลังตกดิน สวยเชียว" เขาเฉไฉไปเรื่องอื่น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาถ่ายรูปพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน อย่างไม่สนใจคนหน้ามุ่ยที่กำลังงอนเขาอย่างไม่พอใจนัก


*********************
นิยายรักโรแมนติก ชวนฟิน มีแต่ฟีลกู๊ด โนดราม่าแน่นอนค่ะ อ่านไปยิ้มตามแน่ๆอิอิ ฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะทุกคน ยังฝากรีวิวให้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ