ขบถหัวใจอ๋องไร้พ่าย

เมื่อข่าวนางในดวงใจตกเป็นของรัชทายาทมาถึงหู อ๋องอวี๋เฟิงจึงต้องยับยั้ง จนเกิดการเข้าใจผิดที่ไม่อาจแก้ไขได้...เขาจึงต้องยอมรับชะตาของตนแต่โดยดี....

ตัวอย่าง

“เกิดเรื่องที่จวนอ๋องอวี๋แล้ว!!”

ถิงหนิงหันขวับไปตามเสียงที่ดังมาจากด้านนอกแข่งกับเสียงฝนห่าใหญ่ที่ซัดสาดลงมาอย่างบ้าคลั้ง

...จวนอ๋องอวี๋?! จวนของเรานี่!! แย่แล้วหรือว่า...ความแตก!!!...

“ขะ...ข้าต้องไปแล้ว!”

ไม่บอกธรรมดาเธอรีบดึงชายกระโปรงที่ยาวรุ่มร่ามของตนขึ้นเหนือเข่าก่อนจะกระโจนออกไปโดยที่ไม่สนสายฝนที่ยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับสายตาที่มองการกระทำไม่สนใจใครของเธอตาค้าง

“เดี๋ยว!...” กว่าจะได้เอ่ยออกมาหญิงสาวที่เพิ่งได้พบก็วิ่งออกไปกลางสายฝนเรียบร้อยแล้ว ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามหลังร่างบางไปอย่างงงงวย รอยยิ้มที่ห่างหายก็พลันปรากฏออกมาอย่างไม่รู้ตัว...

“ท่านอ๋อง! พระชายาหายไปขอรับ!...”

พ่อบ้านสุ่น ละล่ำละลักบอกก่อนจะหยุดเพื่อหายใจ แต่ดูเหมือนอ๋องอวี๋เฟิงจะไม่ได้สนใจในการหายตัวไปของพระชายาตนสักเท่าไร เขากลับก้มลงเก็บผ้าเช็ดหน้าผืนบางที่ถูกปักลายดอกบัวและนามของผู้ที่ทำมันตกไว้ขึ้นมา สายตาก็ยังคงจ้องมันไม่วางตา!

“ถิงหนิง...”