ทางรักรอยหัวใจ

เจ้าชายก็ต้องคู่กับเจ้าหญิง ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่คนใช้ผู้ต่ำต้อยเทียบต้นหญ้าอย่างเธอ!!
“ทำไม! ถ้าไม่มีฉันเรียกเธอไม่ได้รึไง ยัยคนใช้!”
“เปล่าค่ะ เนยแค่ถามดูเฉยๆ เพราะถ้าไม่มีอะไรเนยจะได้ทำอาหารเย็นต่อให้เสร็จ” ไม่ทันที่ร่างบางจะได้เดินจากไปมือหนาของชายหนุ่มก็จัดกระชากมันเข้าหาตัวซะก่อน เรี่ยวแรงมหาศาลของการบีบแน่นที่แขนทั้งสองข้างมันทำให้นิลณีเจ็บปวดจนนิ่วหน้า
“คุณณภัทรเนยเจ็บค่ะ”
“เจ็บเหรอ! ผู้หญิงโสโครกอย่างเธอมีความรู้สึกด้วยรึไง! คนที่เจ็บมันคือฉันไม่ใช่เธอ!”
“คุณพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ”
“ถึงตอนนี้ยังจะมาตีสองหน้าทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกรึไงนิลณี ไหนลองบอกมาหน่อยสิว่าไอ้บ้านั่นมันดีกว่าฉันตรงไหนเธอถึงได้กล้าหักหลังคำสัญญาของเรา! คำพูด กระกระทำ หรือว่าลีลากันห๊ะ!”
“คุณดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะคะ!”
“ทำไม! ฉันพูดผิดตรงไหน มันออกอาการเป็นห่วงเป็นใยเธอออกนอกหน้าซะขนาดนั้น ดูท่าว่าตลอดหลายสิบปีที่ฉันไม่อยู่...คงจะเสพสมกันจนหนำใจไปเลยสิท่า” เพราะคำพูดที่ร้ายกาจของคนตรงหน้าเลยทำให้ร่างบางเริ่มออกแรงดิ้นเพื่อหวังว่าจะสลัดการโอบรัดของเขาได้แต่หญิงสาวคิดผิดมหันต์ เพราะยิ่งออกแรงดิ้นเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงรัดร่างกายของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มจะหายใจไม่ออก
เขากำลังเข้าใจผิด