สนิมนา

...ลูกบ้านที่เช่านาเขาทำยิ่งมีปมด้วย
ไม่กล้ามาเสนอหน้ากับเขา
บ้างก็เป็นชาวอีสาน ทางบ้านไม่มีนาไม่มีน้ำ
ก็ลงมาเป็นลูกจ้างทำนาภาคกลาง
กินง่ายนอนง่ายงานแข็ง
เจ้าของนาเลี้ยงดูที่อยู่นอนกิน
เครื่องนุ่งห่มทุกอย่าง
สิ้นฤดูทำนาก็รับจ้างเป็นตัวเงิน
สะพายห่อผ้าเดินทางกลับถิ่น
ปีหน้ามาใหญ่...
คนเหล่านี้แหละคือแรงงานที่แท้จริง
เรี่ยวแรงของเขาที่นำมาเป็นปุ๋ยของท้องนา
ก็เงียบหายไปในดิน...
ทุกอย่างที่เขาทำไว้ด้วยความอดทน
ความอดกลั้น ความเปลี่ยวเหงา
ที่เป็นลมหายใจก็ละลายปนกับอากาศ
ที่เป็นเหงื่อและแรงก็หยดลงบนท้องนา
กลายเป็นเม็ดข้าว