ซ่อนรัก (ซีรี่ส์ นิยามรักฉบับคุณชาย)

"เธอหนีไม่พ้น เธอปฎิเสธอเขาไม่ได้ เธอต้องการเขาและเขา...หลงเธอ"
----------------------------------------------------------

“นี่คุณ นอนได้แล้ว ไม่ต้องลุกคุณเมามากนะ” คุณชายปริตต์พยายามประคองร่างเล็ก ผลักให้เธอกลับลงไปนอน
แต่หญิงสาวไม่ตอบอะไร มองจ้องไปที่ชายหนุ่มในชุดกึ่งทักซิโด้ ใกล้เคียงชุดว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ แล้วพลางสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า
“พี่ธรรม์!”
“แย่แล้ว” คุณชายปริตต์ถึงกับเอ่ยอย่างตกใจออกมาเบาๆ
“พี่ธรรม์ ทำไมทำแบบนี้ ฮือ ๆ ทำไมทำกับเหมยได้ลงคอ ตอบมาสิ ทำไม ทำแบบนี้ทำไม” เธอทุบลงไปที่อกแกร่งสุดแรง แล้วซบหน้ากับอกกว้างให้น้ำใสในดวงตาหลั่งรินออกมา
“อีหมิวมีดีอะไร ถ้ามันดีนัก จะมาแต่งงานกับเหมยทำไม ฮือ ๆ”
“…”
ชายหนุ่มประคองเธอนั่งลงบนเตียง แล้วปล่อยให้เธอระบายออกให้พอใจ เผื่อว่าเธอจะเหนื่อยแล้วหลับไปเอง
“มันเอาเก่งนักใช่มั้ย มันยั่วเก่งถึงใจพี่มากสินะ ได้! เดี๋ยวเหมยจะทำให้พี่รู้ว่าเหมยก็ศิษย์มีครู ไม่น้อยหน้ามัน!”
‘โอ้ว...ไม่นะ’ คุณชายมาดเซอร์อุทานขึ้นในใจ เมื่อได้ยินประโยคของหญิงสาว
“เอ่อ คุณ นอนเถอะ”
“หยุด!” กิ่งเหมยใช้มือปิดปากที่กำลังจะพูด เพ่งมองหน้าชายหนุ่มด้วยนัยน์ตาหวานเชื่อมด้วยฤทธิ์สุรา
“วันนี้พี่ธรรม์จะได้รู้ว่าเหมยก็มีดีไม่แพ้นังหมิว”
จบประโยคหญิงสาวก็เอามือออก แล้วก้มหน้างามจูบริมฝีปากหนาอย่างไม่ยั้งคิด สองแขนเรียวโผเข้ากอดสวมที่ลำคอแกร่ง จูบรสแอลกอฮออร์ที่ดื่มมา พร้อมกับปลายลิ้นที่เธอซุกไซ้เข้าไปยังโพรงปากของชายหนุ่มพาให้เขาเองถึงกับปล่อยอารมณ์เคลิ้มตามไปกับเธอ
“คุณพอแล้ว คุณเมามากแล้วนะ” เขาผละปากหนาออกจากริมฝีปากบาง พยายามตั้งสติอย่างมากเพื่อไม่ให้เผลอใจไปกับหญิงสาว
“ไม่!”
เสียงหวานตวาดกลับ ผลักให้เขานอนลงบนที่นอนนุ่มสีขาว ก่อนที่หญิงสาวขึ้นคร่อมร่างกำยำอย่างทุลักทุเล
“เฮ้ย คุณ จะทำอะไร”
หญิงสาวไม่ตอบ ก้มลงมาจูบซุกไซ้ไปที่ลำคอแกร่งของเขา
“คุณพอได้แล้ว” เขาพยายามผลักเธออีกครั้ง คราวนี้กิ่งเหมยยันตัวเองขึ้นนั่ง หากก็ยังไม่ลุกออกจากตัวร่างหนา
“เหมยจำได้ที่อ่านเจอว่าต้องทำแบบนี้” คนเมาปลดกระดุมเสื้อของเขาออกอย่างสะเปะสะปะ
“นี่คุณ”
“อยู่เฉย ๆ สิ ยกมือขึ้นเลย ยกเอาไว้!” เธอจับแขนให้ชูขึ้นเหนือศีรษะ แล้วกลับมาจัดการกับเสื้อเชิ้ตของเขาต่อ ตอนนี้คุณชายเริ่มนึกสนุกกับหญิงสาวขี้เมาคนนี้แล้วสิ
เมื่อปลดเปลื่องเสื้อเชิ้ตแหวกออกก็เห็นแผ่นอกแน่นกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเย้ายวนใจ หญิงสาวยื่นมือบางไปสัมผัสอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ
“อะ แล้วยังไงต่อดี ทีนี่” คุณชายที่อยู่ใต้ร่างถามขึ้น
เธอเงียบไม่ตอบ พยายามเพ่งมองตัวโอนอ่อน
“ทำเป็นมั้ยเราน่ะ” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แต่นิ่งเรียบตามสไตล์เขา
“อย่ามาดูถูกเหมย!”
คุณชายลดแขนที่อยู่เหนือศีรษะลดเพื่อจะมาจับให้เธอกลับมานอนดี ๆ แต่แล้ว...
“อย่าเอามือลงมา! บอกให้เอาไว้แบบนั้น”
“เฮ้อ...โอเค” เขาถึงกับถอนหายใจมองบนตอบกลับไป
คราวนี้หญิงสาวลดตัวถอยร่นลงมาแล้วเริ่มปลดเข็มของเขาตามด้วยกระดุมกางเกงแล้วจึงรูดซิปออก ก่อนจะดึงรวดลงไปจนสุดปลายเท้า ชายหนุ่มไม่ไหวติงใด ๆ รอดูพฤติกรรมของหญิงสาวว่าจะทำเช่นไรต่อ ตอนนี้ร่างกายของคุณชายเหลือเพียงกางเกงบ็อกเซอร์สีกรมท่าและเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมออกเท่านั้น
“เอ๊ะ ยังมีอีกตัว” กิ่งเหมยเปรย ก่อนจะจับขอบกางเกงชิ้นสุดท้ายของคุณชายออกไป คราวนี้เผยให้เห็นถึงความเป็นชายที่ยังสงบนิ่ง ที่ไม่สงบคือใจของคุณชายที่กำลังลุ้นว่าหญิงสาวจะทำอะไรต่อ
“นังหมิวมันทำให้พี่ได้ เหมยก็ทำได้ พี่คอยดูนะว่าเหมยเก่งกว่ามัน” กิ่งเหมยหันกลับมามองชายหนุ่มก่อนจะจับส่วนเอ็นแกร่งที่ยังไม่ถูกปลุกขึ้นมา
‘เอาจริงเหรอเนี่ย’