ทวงคืนรัก อันหลงลืม

หมอราฟเอนกายแกร่งนอนลงข้าง ๆ กับบูมในท่านอนราบไปบนเตียงนอนนุ่ม แล้วอ้าแขนแกร่งออก ดึงร่างบางให้เข้ามาภายในอ้อมกอดของเขา บูมยิ้มหวานให้กับหมอ แล้วให้ใบหน้าสวยแนบซุกซบไปกับแผงหน้าอกอุ่นจนแนบชิด สายตาสวยขนตางอนเป็นแพพองามหลับพริ้มลง
“ ฝันดีนะคับบูม ”
“ แล้วถ้าบูมฝันร้ายอีกละคับ ”
“ หมอก็จะกอดบูมเอาไว้แน่น ๆ จนกว่าบูมจะฝันดีคับ ”
เสียงทุ้มหวานละมุนเอ่ยบอกคนรัก ริมฝีปากอุ่นกดจูบลงบนหน้าผากมนสวย ขยับขึ้นไปหอมฟอดใหญ่ยังศีรษะของบูมอีกหลายต่อหลายครั้ง เมื่อไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี กับความรักมากมายของเขาที่มีต่อร่างบางนี้ ซึ่งมันจะมากพอจนสามารถแทรกซึมผ่านเข้าไปสู่หัวใจของบูมได้บ้างสักนิด
บูมยิ้มหวานออกมา ความรู้สึกซึ่งบอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าทำไมอ้อมกอดของหมอราฟคนนี้ ถึงได้อบอุ่นเหลือเกินสำหรับเขา สัมผัสทุกครั้งที่บูมได้รับ มันช่างมีความสุขอย่างประหลาด แรงกอดรัดและเสียงเต้นของหัวใจ ซึ่งเขากำลังได้ยินดังตึกตักอยู่ภายในอกแกร่งของหมอราฟตอนนี้ มันดังพร้อมกับหัวใจของเขา มันเหมือนว่าจะตรงกัน มันเหมือนหัวใจสองดวงเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นสิ่งซึ่งทำให้เขาทั้งรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเหลือเกิน ... นี่มันหมายถึงอะไรกันแน่ ทำไมผู้ชายอย่างหมอราฟ ถึงได้ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ก็ไม่รู้ ...
“ หมอคับ ผมอยากเจอหมอในฝันจังคับ ผมคงจะฝันดีแน่ ๆ ”
คำพูดแผ่วเบา ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของหมอราฟนั้น ฮึดสู้ขึ้นมาจนล้นเต็มพิกัด หมอราฟนึกบอกกับตัวเองอย่างไม่คิดเป็นอื่นอีกแล้ว ว่าเขาจะทำทุกอย่างให้บูมนั้นปลอดภัย เขาพร้อมแล้วสำหรับการเดินหน้าหาตัวการใหญ่ ที่คิดทำร้ายคนรักของเขาจนเกือบตาย ถ้ามันถูกจัดการไปได้ทั้งหมด บูมของเขาจะปลอดภัย จะไม่มีใครหรืออะไร มาพรากความรักระหว่างเขาทั้งคู่ได้อีก ซึ่งเขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน