ร้อยเล่ห์เมียคุณหมอ

-ต่างคนต่างต้องการกันและกัน จากความชุลมุนวุ่นวาย
ความบังเอิญหรือตัวเขาและเธอที่ลิขิต
เล่ห์กลในการเอาตัวรอด และเล่ห์รักมัดใจกันและกันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
ภูตะวันและรมิดามิอาจรู้...
รู้เพียงแค่ เขาและเธอต่างก็ต้องการคน ๆ นี้เท่านั้น...

--------------------
“ฉันจะคืนเงินให้คุณหมอนะคะ ยังไม่ได้ใช้สักบาทหรอก”
ว่าพลางลุกขึ้นยืนเร็ว ๆ หากแต่มือใหญ่ฉุดรั้งเธอเอาไว้
“ช่างมันเถอะ! เรามาคุย มาตกลงกันก่อน” อยู่ดี ๆ ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ เขาพูดออกมาได้อย่างไรว่าช่างมันเถอะ...
“แต่ว่า...”
“เถอะน่า”
“แต่นั่นมันเงินคุณนะคะ”
“แล้วไงล่ะ?” ภูตะวันหัวเราะร่วน ไม่ได้คิดจริงจังอะไร แค่รู้ว่าเธอไม่ใช่สิบแปดมงกฏทำผิดจนเป็นอาชีพ เขาก็โล่งใจที่สุดแล้ว
“ผมไม่อยากได้เงินคืนสักบาทหรอก คุณบอกเองนี่ว่าคุณ... เป็นเมียผมแล้ว” ชายหนุ่มเน้นคำพูด ดึงร่างบางเข้ามาแนบชิด รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผสมแววตาเจ้าเล่ห์ทำเอารมิดาอึกอัก หายใจไม่ทั่วท้อง
“มะ ๆๆ ไม่ต้องเป็นก็ได้ค่ะ คุณหมออาจจะมีครอบครัวแล้ว ไม่ต้องกลัวว่ามดแดงจะทำให้เดือดร้อน ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นมันผิดพลาดไปแล้ว ก็ลืม ๆ มันไปเถอะค่ะ” รมิดารู้สึกว่าเริ่มจะเสียเปรียบคนตัวโตกว่าอีกแล้ว
“ผมยังไม่มีครอบครัว ตอนนี้ก็…มีแค่เมียคนนี้คนเดียว แล้วทำไมเราอ่ะถึงเป็นคนใจดีขนาดนี้ ยอมให้ผู้ชายเอาเปรียบไปเรื่อยหรือไง ถ้าบอกว่าการนอนกับผู้ชายด้วยความผิดพลาด สั่งให้ลืม ๆ มันไป คุณแน่ใจว่าจะลืมมันได้จริง ๆ เหรอ” ดวงตาคมปลาบจ้องมองเข้าไปยังดวงตาสุกใสด้วยแววจริงจัง มั่นคงและอบอุ่น จนรมิดาเผลอไผลไปกับความรู้สึกภายในใจของตัวเอง
เธอไม่ลืมหรอก แต่พยายามจำเท่าไร มันก็จำความรู้สึกในคืนนั้นไม่ได้จริง ๆ ความรู้สึกของการเป็นเมีย...
--------------------