มาเฟียหลงสวาทพยาบาลสาว

“เขา” คือคนที่ป่าเถื่อนและโหดร้ายกับผู้หญิงทุกคน “เธอ” คือผู้ที่หวาดกลัวความป่าเถื่อนของเขา แต่แล้วกลับผิดคาดเมื่อสิ่งที่เธอได้พบเจอนั้นมันกลับกลายเป็นความอ่อนโยนที่คนป่าเถื่อนอย่างเขาได้มอบให้เธอจนสุขล้น



“ติยา เธอเอาเค้กมะพร้าวมั้ย”เสียงหวานใสดังเสนาะหู ทำให้คิริลต้องหันไปดูก็เห็นนางพยาบาล 2คนกำลังยืนเลือกเค้กอยู่


“เอาสิพลู เธอเลือกเค้กนะฉันไปเอากาแฟก่อน” สาวรัสเซียร่างอวบเอ่ยบอกสาวร่างอรชร ใบหน้าเรียวเล็กดวงตากลมโตริมฝีปากอวบอิ่ม อก เอว สะโพกรับกันได้อย่างสมส่วนภายใต้ชุดพยาบาลสีขาว คิริลมองสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เขามองเธอนานจน หญิงสาวตาโตนั้นรู้สึกตัว หันกลับมาจ้องหน้าเขาด้วยความไม่พอใจนัก คิริลเลิกคิ้วให้เธอ แต่เธอกลับสะบัดหน้าใส่ ก่อนจะเหยียดริมฝีปากใส่เขาอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินไปหาเพื่อนสาวที่ยืนรอกาแฟอยู่


“ได้ยังติยา ฉันได้เค้กแล้ว” กานพลูถามเพื่อนสาว


“ได้แล้ว ไปกัน” แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากร้านกาแฟไป กานพลูเธอรู้สึกไม่พอใจหนุ่มตาสีฟ้าอมเขียวที่จ้องมองเธออย่างหยาบคาย ก่อนจะเดินออกจากร้านไป เธอก็หันไปเบ้ปากใส่เขาอีกครั้ง


คิริลเหมือนถูกตบเข้าอย่างจัง เขาไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแสดงกิริยามองเขาด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน


”แล้วเราจะได้เห็นดีกันสาวน้
อย” เขาพูดด้วยเสียงเหี้ยมตามหลังสาวร่างอรชรที่อยู่ในชุดพยาบาลที่เดินออกไป




ห้ามลอกเลียนแบบหรือนำไปดัดแปลงเด็ดขาด