ซีนรัก

“อัศวินของอ้วนชื่อซีน ชื่อจริงว่าจิรัสย์ วรเศรษฐไพศาล สูงร้อยแปดสิบหกเซนติเมตร ไม่รู้ไปกินอะไรมาถึงสูงได้ขนาดนั้น ขิงกินนมทุกวันยังสูงแค่ร้อยหกสิบห้าเอง” คนคุยกับแมวบ่นหงุงหงิงก่อนจะเล่าต่อ ส่วนไอ้อ้วนก็นั่งฟังนิ่งเหมือนคนที่หญิงสาวพูดถึงไม่ใช่พ่อของมัน เนียนไม่รู้จักจนจิรัสย์หมั่นไส้ ก่อนจะยืนพิงกำแพงฟังหญิงสาวคุยต่อ
“เฮียเป็นคนดังของมหา’ลัยเลยนะอ้วน ดังแบบมาก ๆ ฮอตแบบสุด ๆ มี่บอกอัศวินของอ้วนอินดี้ ขิงว่าอินดี้ก็โอเคนะดูมีเอกลักษณ์ดี อย่างขิงบางเวลายังอยากคุยกับแมวมากกว่าคนเลย อ้วนว่าจริงปะ”
“จริง ดังนั้นแกก็คุยกับแมวไปฉันไปโทรศัพท์แป๊บ ไม่ต้องไปเดินเพ่นพ่านที่ไหนล่ะเดี๋ยวฉันมา” พูดเสร็จก็เดินลิ่ว ๆ ไปอีกทางปล่อยให้หนึ่งคนหนึ่งแมวมองตามหลัง
“ไอ้ที่ไม่ต้องไปเดินเพ่นพ่านนี่มี่บอกขิงหรือบอกอ้วนอะ สงสัยต้องเป็นอ้วนแน่ ๆ ได้ยินเปล่า มี่บอกให้รออยู่ตรงนี้อย่าไปเดินเพ่นพ่านที่ไหนเดี๋ยวมี่กลับมาแล้วไม่เจอ”
คนยืนพิงกำแพงมองคนกับแมวคุยกันเลิกคิ้ว มุมปากกระตุก จากอารมณ์ไม่ดีเพราะโปรเจกต์มีปัญหา พอได้ยินเสียงหวาน ๆ ของหนึ่งคนหนึ่งแมวที่ส่งเสียงเมี้ยว ๆ ตอบรับคิ้วที่ขมวดแน่นก็คลายออก เหมือนจะหายใจได้สะดวกขึ้น ปลอดโปร่งขึ้น
“ขิงมีความลับจะบอกอ้วนอีกอย่างได้ยินแล้วอุบไว้เลยนะ เรื่องนี้มีแค่ขิงกับมี่ที่รู้ ตอนนี้มีอ้วนอีกตัวแต่อ้วนห้ามไปบอกใครนะ ฟังแล้วเหยียบไว้ตรงนี้เลย สัญญาแล้วนะ” คนยืนแอบฟังหลับตา จากที่ไม่ได้นอนมาหลายวันเพราะต้องแก้โปรเจกต์ พอได้ยินเสียงหวาน ๆ ก็รู้สึกง่วง แต่เพราะยังอยากจะรู้ความลับของเธอเลยต้องปรือเปลือกตาจะได้ไม่ฟังเพลินจนหลับ
“มี่บอกอัศวินของอ้วนดังมาก ถ้าเผลอพูดเรื่องของเขาเรียกชื่อของเขาในที่สาธารณะอาจจะโดนแฟนคลับของเขาเขม่น ให้ขิงหาคำเรียกที่รู้กันระหว่างขิงกับมี่ว่าถ้าเรียกแบบนี้หมายถึงอัศวินของอ้วนนะ ขิงก็เลยบอกมี่ว่าขิงจะเรียก‘เฮีย’ ดังนั้นถ้าขิงเรียกเฮียเป็นอันรู้กันว่าหมายถึงอัศวินของอ้วนนะ เข้าใจเปล่า”
จิรัสย์อมยิ้ม อยากจะพยักหน้าว่าเข้าใจแต่ดันมีใครบางคนเข้ามาแทรก ทำลายบรรยากาศดี ๆ จนเสียหมด
“ถ้าชอบก็เข้าไปจีบสิวะ แสดงตัวว่าเป็นพ่อไอ้อ้วนจะได้มีเรื่องคุย”
จิรัสย์เหลือบมอง ‘มาร’ ที่ตามผจญเขาไปทุกที่แล้วก็ไม่รู้จะด่าอะไรจึงตัดสินใจไม่ด่า
“ไม่ด่า แสดงว่าอารมณ์ดี” กวินแซวคนที่ปกติต้องด่าแต่วันนี้ไม่ด่าด้วยสายตารู้ทัน ชิงตอบทั้งที่ยังไม่ได้ถาม
“ไม่ต้องถามว่ารู้ได้ไงว่ามึงอยู่นี่ เพราะคำตอบอยู่โน่น นั่งคุยกับแมวอยู่ตรงโน้น” ถ้าหาจิรัสย์ไม่เจอในวันและเวลาราว ๆ นี้ก็มีอยู่ไม่กี่ที่ หนึ่งในนั้นก็คือตรงนี้ ข้าง ๆ ตึกสถาปัตย์ฯ ที่แมวอ้วนชอบมาปักหลัก แถมตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่แมวแต่ยังมีคนหน้าตาสวยจัด ใจดี ชอบคุยกับแมว มานั่งเป็นอาหารตาให้คนหงุดหงิดทีไรก็มานั่งมองแมว แต่ที่อารมณ์ดีอยู่ตอนนี้ก็ไม่รู้เพราะมองแมวหรือมองคน