เงาลวงบ่วงวิวาห์

ม่านไหม & ตรีวิชย์
“พี่ตรีเข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!”
“เมื่อกี้คุยกับใคร”
ม่านไหมนึกอยู่เสี้ยววินาทีก็เข้าใจ ชายหนุ่มคงได้ยินที่เธอคุยโทรศัพท์กับแอเรียล
“นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ เชิญออกไปจากห้องของไหมด้วย”
“แหม พอมีคนจะมาขอเซ้งต่อเข้าหน่อย ทำเป็นไม่แยแสพี่เลยนะ”
“ไหมก็ไม่ได้แยแสตั้งแต่ที่รู้ว่าพี่หลอกไหมเพื่อแก้แค้นแทนคนรักเก่าแล้วนี่คะ มีแต่พี่นั่นแหละที่ยังวุ่นวายกับไหมไม่เลิก หยุดวอแวกับไหมแล้วเชิญพี่ออกไปไหมจะนอน”
“คิดว่าคุณพงศ์เขาจะอยากได้ไหมจริง ๆ เหรอ เขาก็แค่เก็บไว้แก้เบื่อชั่วครั้งชั่วคราว”
“ถ้าอย่างนั้นก็สมกับไหมแล้วค่ะ เพราะตอนนี้ไหมเองก็กำลังเบื่อ ๆ อยาก ๆ อยู่พอดี”
“ม่านไหม!!” ชายหนุ่มโมโหจัด ห่างจากเขาไปเพียงแค่ไม่กี่วันก็ปากกล้า ต่อล้อต่อเถียงกับเขาไร้ท่าทางหัวอ่อนอย่างที่เคยมี
“ที่ทำเป็นว่านอนสอนง่าย หัวอ่อน ก็แค่เล่นละครสินะ พอเจอผู้ชายรวยเข้าหน่อยถึงได้ออกลาย”
***************************************
ธนวิทย์ & มิ้นท์
“ฮึก ฮือ ๆ พี่รัฐช่วยมิ้นท์ด้วย มิ้นท์ทนไม่ไหวแล้ว” เสียงสะอึกสะอื้นอย่างที่รัฐไม่เคยเห็นทำเอาเขาตกใจใช่เล่น
“ไอ้เป๋นั่นใช่ไหม มันทำร้ายเอ็งใช่ไหม”
“อือ ฮือ ๆ” มิ้นท์พยักหน้า “เขาไม่ยอมให้ลาออก เอาของของมิ้นท์ไปหมดเลย เงินก็ไม่มี บัตรก็ไม่มี”
“งั้นเอ็งไปกับพี่ ไปแจ้งความกัน ไม่ต้องไปกลัวมัน หน้าตัวเมียฉิบหาย ผู้ชายทั้งแท่งแม่งทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียว” รัฐคว้ามือมิ้นท์ตั้งใจจะจูงพาออกไปจากบ้าน
พลั่ก!!
“กรี๊ดดด” มิ้นท์ถึงกับกรีดร้องเมื่อจู่ ๆ คนที่จูงมือเธอก็ล้มหน้าคว่ำลงไป ครั้นพอรัฐจะลุกขึ้นสู้ ก็มีปากกระบอกปืนจ่อเข้าที่กลางหน้าผากพอดี
“ถ้ามึงแน่กว่าลูกปืนก็พามันไปสิ” ธนวิทย์เดินตามหามิ้นท์ออกมาถึงหลังบ้านได้ยินตั้งแต่ที่ถูกเรียกว่าไอ้เป๋ มันทำเขาของขึ้นจนต้องกลับไปคว้าปืนแล้วเดินออกมาอีกรอบทันได้ยินทุกคำด่าแบบครบถ้วน
“คุณวิทย์อย่า ฮือ ๆ พี่รัฐกลับไปก่อน” มิ้นท์รีบคว้าเอาแขนของชายหนุ่มที่ถือปืนออก แต่ธนวิทย์กลับสะบัดหลังมือเสยจนมิ้นท์ล้มคว่ำไปอีกคน
“แน่จริงมึงมาตัว ๆ กับกูดิวะ เก่งแต่กับผู้หญิงไอ้ฉิบหาย!!”