พยัคฆ์ไร้ใจ[BL]

เพล้ง! เสียงของแจกันที่ตกลงมาแตก ไม่สามารถดึงความสนใจของผมได้ แววตาพร่าเลื่อนมองตรงไปด้านหน้า ฟันคมกัดริมฝีปากล้างจนได้เลือด มือเรียวยังคงสั่นไหวเพราะความกลัว ตามใบหน้ามีรอยช้ำจากการต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด ผมพยายามพาตัวเองเดินไปตามทางเรื่อยๆ ภายในหัวก็นึกถึงคำพูดของ เผิง ไป๋หู่ คนที่เป็นทั้งเพื่อน และ คนที่ผมแอบรัก
“ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยไม่เต็มเสียง พลันปรายตามองตัวเองในกระจกที่เขาติดไว้ตามทางเดิน

สภาพของผมไม่ต่างอะไรจากคนพึ่งถูกข่มขืนมา แต่โชคดีหน่อย ผมยังพอมีดวง ให้เอาร่างของตัวเองที่ไป๋หู่ตั้งใจยกให้คนอื่นกลับมาได้อย่างปลอดภัย พอนึกถึงคำพูดของพยัคฆ์ตัวนั้นแล้ว ผมก็ต้องยกยิ้มขำให้กับความโง่ของตัวเอง ที่โง่ซ้ำไปมาให้กับคำพูดนั้น
“หยูจื่อ นายช่วยไปดูอาการให้ลูกค้าฉันหน่อยสิ” เพียงแค่คำพูดแค่นี้ ผมก็โง่หลงเชื่อ! สุดท้าย...ก็ถูกหลอก
“ฉันคงรักนายมากไป ฮึก...หรือนายเกลียดฉันมากกันแน่น” น้ำตาใสไหลอาบแก้มทั้งสองข้างเรื่อยๆ ไม่เคยมีครั้งไหนเลย ที่ผมไม่ต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่พยัคฆ์ไร้ใจตนนี้ทำ
คงมีสักวัน...
ที่ฉันจะเลิกรักนายได้