ไข่มุกของมาเฟีย

“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!”
บอดี้การ์ดหน้าประตูสองคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อได้ยินเสียงหวีดร้องดังออกมาจากห้องชุดของเจ้านาย ทั้งสองคนเพิ่งจะมาเข้าเวรในรอบกะเช้าจึงไม่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มพาสาวมาโยนทิ้งไว้
บอดี้การ์ดร่างสูงทั้งสองจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้องส่วนตัวของเจ้านายก็พบร่างขาวโพลนบนเตียงหลังใหญ่ หญิงสาวดึงผ้าห่มมาปิดคลุมร่างเอาไว้จนเชื่อว่ามิดชิดพอแล้วจ้องหน้าพวกเขาเสียตาเขียว
“พวกแกข่มขืนฉัน! ฉันจะไปแจ้งความ!”
“โอ้! ใจเย็นก่อนครับคุณผู้หญิง เมื่อคืนคุณไม่ได้มากับบอสหรอกหรือ?” บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดขณะที่อีกคนกำลังโทรศัพท์หาดิเอโก้
“บอส?”
มุกรตีทวนคำพูดของชายตัวใหญ่ยักษ์ตรงหน้าอยู่ในใจพลางนึกคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอจำได้เพียงรางๆว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมาคุยด้วยหลังจากนั้นเธอกับเขาก็จูบกัน เขาพูดอะไรบางอย่างที่เธอก็จำไม่ได้ หลังจากนั้นเธอกับเขาก็…
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!”
“จะให้ผมทำยังไงครับคุณดิเอโก้...โอยเธอกรี๊ดอีกแล้วครับ...ครับ...เอ่อ...ครับ”
“ฉันโดนมอมเหล้า...บอสของพวกคุณมอมเหล้าฉันแล้วก็พาฉันมาข่มขืนที่นี่ พวกคุณต้องไปสถานีตำรวจกับฉัน”
“ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะคุณ ระดับบอสของเราไม่จำเป็นต้องใช้วิธีสกปรกแบบนั้นหรอก”
“เอ้านี่ คุณดิเอโก้จะคุยกับคุณ”
มุกรตีมองโทรศัพท์มือถือและคนยื่นให้สลับกันไปมาก่อนจะตัดสินใจรับสายคนที่เธอไม่รู้จักและชื่อก็ไม่คุ้นหูเธอด้วย
“ฮัลโหล”
‘สวัสดีครับคุณผู้หญิง’
“คุณคือคนที่ข่มขืนฉันใช่มั้ย? ดีเลย โทรมาก็ดี ฉันจะไปแจ้ง...”
‘บอสของผมมีข้อเสนอดีๆให้คุณ’
“ข้อเสนออะไร ถ้าคิดจะเอาเงินมาปิดปากฉันล่ะก็...ฝันไปเถอะย่ะ! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว”
‘บอสไม่ได้จะจ่ายเป็นครั้งคราว แต่อยากได้คุณมาเป็นของส่วนตัว’
“หมายความว่ายังไง?”
‘มาเป็นผู้หญิงของบอส แล้วต้องการอะไรค่อยมาว่ากัน’
“ทุเรศ! ฉันไม่ตกลง แล้วฉันก็จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดด้วย”
‘กลับไปคิดให้ดี แล้วผมจะติดต่อไปอีกครั้ง’
ปลายสายชิงวางสายไปก่อน มุกรตีตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธระคนอับอาย หากบิดารู้เรื่องนี้เข้าจะต้องเดินทางมารับตัวเธอกลับไป และถ้าหากเธอแจ้งความจับคนที่ข่มขืนเธอได้มันก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ เธอจะกลายเป็นผู้หญิงมีมลทิน
หญิงสาวน้ำตาร่วงก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้เจ้าของ ทั้งห้องนอนเงียบสงัดมีเพียงเสียงหวานที่นั่งชันเข่าสะอื้นไห้ มุกรตีเกลียดตัวเองที่ทำตัวเหลวไหลจนเกิดเรื่องขึ้น ในหัวพยายามคิดหาทางออกของปัญหาว่าควรจะทำอย่างไร เธอจะท้องไหม? แล้วเขาจะรับผิดชอบเธอหรือเปล่า? และถ้าหากบิดาของเธอรู้เข้าท่านจะว่าอย่างไร?
“อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมจะเรียกแท็กซี่ให้”
บอดี้การ์ดทั้งสองเดินออกจากห้องไปแล้วปล่อยให้หญิงสาวอยู่ตามลำพัง มุกรตีฝืนกลั้นน้ำตาก่อนจะตั้งสติ ร่างกายเธอเจ็บตึงไปหมดทุกส่วนสัดราวกับโดนยักษ์ทับ ขาเรียวขาวค่อยๆก้าวไปยังประตูห้องน้ำ ทุกย่างก้าวเจ็บปวดเป็นเครื่องยืนยันถึงเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาว่าเกิดขึ้นจริง
สามชั่วโมงไม่ขาดไม่เกินร่างขาวนวลก็เปิดประตูห้องออกมา เธอถือวิสาสะสวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งที่แขวนอยู่ในตู้เพราะชุดเดรสสั้นของเธอคงไม่เหมาะที่จะใส่กลับอพาร์ทเม้นต์ บอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินไปส่งเธอขึ้นแท็กซี่ที่หน้าโรงแรม
“ฉันขอถามได้มั้ยว่าบอสของคุณชื่ออะไร?”
“ราฟาเอล คารุสโซ่”


“ราฟาเอล คารุสโซ่!?” โรเซียน่าร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินจากปากเพื่อนสาวชาวไทยว่าเมื่อคืนหายตัวไปทำอะไรกับใครมา
“อือ” มุกรตีครางรับ
“แล้วเขาเสนอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาเนี่ยนะ?”
“อือ”
“แล้วเธอก็ปฏิเสธ?”
“อือ”
“เธอมันบ้าไปแล้ว”
“อือ...ว่าไงนะ?”
มุกรตีชะงักเมื่อเพื่อนสาวยืนจังก้าหาว่าเธอเสียสติ สาวอิตาเลี่ยนเดินวนไปวนมาสักพักใหญ่ ขณะที่เธอนั่งจิบนมอุ่นๆอยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่นในอพาร์ทเม้นต์ของเธอทั้งสอง
“เธอมันบ้าไปแล้ว เธอกล้าปฏิเสธเขาได้ยังไง? นั่นราฟาเอลเชียวนะ”
“เขาเป็นพระเจ้าหรือไง?”
“ไม่ใช่พระเจ้าก็เหมือนพระเจ้าในอิตาลีย่ะ รูปก็หล่อ พ่อก็รวย ทำงานหาเงินก็เก่ง แถมผับที่เราไปกันเมื่อคืนก็ของเขานั่นแหละ”
“ห้ะ!?”