ขอบฟ้าลาตะวัน

เส้นบางๆ ที่กางกั้นระหว่างผืนพสุธาและเวหาเห็นจะมีก็แต่เส้นขอบฟ้าที่ไกลแสนไกลจนสุดสายตา
ดวงตะวันมักอยู่คู่กับท้องฟ้าแค่เพียงไม่นานแต่เมื่อถึงเวลาก็จำต้องลาลับไป ถ้าไม่มีเส้นขอบฟ้าเป็นจุดตัดตะวันดวงนี้คงได้อยู่คู่กับท้องฟ้าตลอดไป อยากมียางลบวิเศษแล้วลบไอ้เส้นบ้าๆ นี่ออกจากชีวิตไปเสียที
“เมื่อก่อนผมไม่ชอบเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าเลย”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“ท้องฟ้ากับตะวันไม่ได้จากกันไปไหนแต่แค่เป็นกลไกของเวลา แล้วรุ่งเช้าของวันถัดไปก็ต้องกลับมาเจอกันอยู่ดี”
“เราสองคนเกิดมาคู่กันครับ”
“ผมก็เชื่ออย่างนั้น”
“เพราะนภกับตะวันเป็นของคู่กัน”