ม่านกัลยา

ม่านกัลยา นิยายรักโรแมนติกหนึ่งในนิยายชุด แก้วกัลยา อันประกอบไปด้วย
กลิ่นกัลยา
ม่านกัลยา
ยอดกัลยา

คำโปรย
หลวงพิพัฒณรงค์ศรียกยิ้มเย้ยหยันยามเมื่อคนใต้ร่างเริ่มสงบลง ทว่าดวงตาหวานกลับหลับตาแนบแน่น ใบหน้างามเบี่ยงหลบ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน คล้ายกับเรื่องราวเหล่านี้นางมิเต็มใจแลเป็นเขาที่กำลังขืนใจนาง
เยี่ยงนั้นข้าจะดูสักหน่อยว่าเจ้าจะทนได้สักเท่าไหร่กัน
หลวงพิพัฒณรงค์ศรีใช้สองมือหนากดข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนที่จะกดริมฝีปากร้อนแนบชิดแก้มเนียน ลิ้นเปียกชื้นตวัดลิ้มรสกายสาวไล่ลงไปที่ใบหูเล็ก ขบเม้มเบาๆ ที่ติ่งหูของนาง
“หญิงเยี่ยงเจ้ามีค่าก็แค่ยามอยู่บนเตียงเท่านั้น”
เสียงกระซิบแผ่วเบาของหลวงพิพัฒณรงค์ศรีคล้ายใบมีดคมกรีดลงบนใจของแม่แก้วตา ดวงตาหวานที่ปิดสนิทพลันร้อนผ่าว
มิได้นางจะร่ำไห้ในคืนเข้าหอมิได้