แม้นสวรรค์ไร้ซึ่งดวงตา...หัวใจข้ามิเคยไร้รัก

‘เหตุใดจึงต้องทำตัวให้เหินห่างข้าด้วยเล่า เจ้าก็รู้ว่าข้าคิดเช่นไร ข้าอยากสัมผัสเจ้ามากนัก ทุกคราที่ข้าสัมผัสเจ้าความอบอุ่นมันแล่นพล่านเข้าสู่หัวใจข้า ข้าปรารถนาอยากครอบครองเจ้า ข้าอยากได้รับความอบอุ่นนั้นมาครองไว้แต่เพียงผู้เดียว

ใบหน้าของเจ้างามราวเทพบุตร แผงอกแกร่งและไหล่คมของเจ้าทำให้ข้าแสนจะร้อนรุ่ม ข้ามิอาจนึกถึงสิ่งใดได้อีกแล้วนอกจากการเข้าหอกับเจ้าอู่หาน

เหตุใดข้าจะไม่รู้ ว่าเจ้าก็ปรารถนาในตัวข้าเช่นกัน เช่นนี้แล้ว เราสองคนควรจะเป็นซึ่งของกันและกันมิใช่รึ ไยเจ้าต้องข่มใจถึงเพียงนั้นด้วยเล่า ’