จ้างรักนางบำเรอ

“คุณแม่ขา…” ลูกหยุดคำพูดไว้พลางเอียงคอนิ่งเหมือนกำลังใช้ความคิด
“มีอะไรคะลุลา”
“อืม ลูกแก้วบอกว่า ลุลาไม่เหมือนคนไทย ตาสีฟ้า แล้วตัวก็สู้งสูง” เธอยิ้มไม่ออกกับคำพูดของลูก เอ่อหนอเด็กสมัยนี้ก็ช่างขุดคุ้ยหาปมด้อยของคนอื่นมาล้อเล่นเสียจริง
“ก็แม่เป็นลูกครึ่งไงคะ คุณตาของลุลาเป็นฝรั่ง หนูก็ได้รับยีนของคุณตามาครึ่งหนึ่ง หนูถึงตัวสูงกว่าเพื่อนแบบนี้ แล้วอีกอย่างแม่ก็ให้หนูดื่มนมทุกวันจริงไหมคะ”
“อืม นั่นสิคะ ทำไมลูกแก้วปากไม่ดีเอาเสียเลย” เด็กหญิงลุลาพูดออกมาอย่างไม่ติดขัด ผู้ใหญ่ทั้งสองต่างมองหน้ากันยิ้มๆ น้ำที่บิวดื่มเข้าไปแทบพุ่งออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่น้องลุลาบอกออกมาอย่างนั้น
“ไม่เอาค่ะลูก อย่าว่าเพื่อนแบบนั้น”
“แฮะๆ ก็จริงอะ พูดมาก ถามมากด้วยค่ะ” ยกนมขึ้นดื่มจนหมดแก้ว แล้วยกผ้าที่วางอยู่ข้างชามข้าวต้มขึ้นมาซับที่มุมปากตามที่แม่สอนมาทุกอย่าง

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น ฝากน้องลุลาไว้ในชั้นหนังสือสักเรื่องนะคะ

***อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อน๊า