ตำนาน นายขนมต้ม 2

อุทิศแด่
บรรพบุรุษผู้สร้างชาติบ้านเมืองทุกท่าน พระสยามเทวาธิราชเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งมวล ขอได้โปรดช่วยปกป้องคุ้มครองบ้านเมือง อย่าปล่อยให้ผู้ที่คิดร้าย ต่อพระราชวงศ์ ต่อบ้านเมืองนั้นมีความสุขทั้งในโลกปัจจุบันและอนาคต ขอสาปส่งให้ตายโดยไร้แผ่นดินกลบหน้าด้วยเทอญ
-----------------------------------------------------
จากบันทึกสั้นๆในพงศาวดาร กรุงธนบุรี ฉบับหมอบลัดเล เรื่อง นายขนมต้ม
‘ ฝ่ายเจ้าพระยาอังวะยังอยู่ ณ เมืองย่างกุ้ง ทำการยกฉัตรยอด พระมหาเจดีย์เกศธาตุสำเร็จแล้วให้มีการฉลอง จึงขุนนางพะม่า กราบทูลว่าคนมวยเมืองไทยมีฝีมือดียิ่งนัก จึงตรัสสั่งให้จัดหามา ได้ นายขนมต้มคนหนึ่ง เป็นมวยดีมีฝีมือแต่ครั้งกรุงเก่าเอาตัวมาถวาย พระเจ้าอังวะ พระเจ้าอังวะจึงให้จัดพะม่าคนมวยเข้ามาเปรียบกับนาย ขนมต้มได้กันแล้วก็ให้ชกกันหน้าพระที่นั่ง และนายขนมต้มชก พะม่าไม่ทันถึงยกก็แพ้แล้วจัดคนอื่นเข้ามาเปรียบชกอีก นายขนม ต้มชกพะม่าชกมอญแพ้ถึงเก้าคนสิบนสู้ไม่ได้ พระเจ้าอังวะทอด พระเนตรยกพระหัตถ์ตบพระอุระ ตรัสสรรเสริญฝีมือนายชนมต้มว่า ไทยมีพิษอยู่ทั่วตัว แต่มือเปล่าไม่มีอาวุธเลยยังสู้ได้คนเดียวชะนะ ถึงเก้าคนสิบคนฉะนี้ เพราะเจ้านายไม่ดีจึงเสียบ้านเมืองแก่ข้าศึก ถ้าเจ้านายดีแล้วไหนเลยจะเสียกรุงศรีอยุธยา แล้วพระราชทานรางวัล แก่นายขนมต้มโดยสมควร ...’
นายขนมต้ม เป็นใครมาจากไหน มีตัวตนจริงหรือไม่... ไม่มีใครทราบได้
และนี่เป็นอีกหนึ่งจินตนาการที่นำวีระบุรุษที่คลุมเครือในพงศาวดารมาสร้างเสริมเติมแต่งให้มีเรื่องราวเพริดแพร้วพิสดารแตกต่างจากตำนานอื่นๆในแบบฉบับของนีโอ...เมื่อนายขนมต้ม คนกล้าที่ใช้เชิงมวยต่อสู้กับข้าศึกเก้าคน – สิบคนหาใช่นักมวยไร้ชื่อ แต่เป็นทหารระดับเจ้าพระยาฝีมือดีที่ถูกกวาดต้อนไปยังพุกามครั้งเสียกรุง
สิ้นชาติ...สิ้นแผ่นดิน แต่ยังไม่สิ้นซึ่งศักดิ์ศรี
นี่คือปฐมบทเรื่องราวและการเดินทางเพื่อพิสูจน์ศักดิ์ศรีของศิลปะการต่อสู้ของผู้กล้า
ก่อนจะกลายมาเป็นตำนาน ‘จ้าวมวยไทย’
-----------------------------------------------------
“แผ่นดินนี้..ทับถมด้วยเลือดเนื้อของวีรชนคนเล็กคนน้อยจำนวนมากมายที่เสียสละชีวิตร่วมกันต่อสู้รักษาไว้โดยไม่ได้เรียกร้องต้องการให้ใครยกย่องหรือจดจำ อย่ามัวกังขากันอยู่เลยว่าพวกกูมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่...แต่จงร่วมกันดูแลรักษาชาติบ้านเมืองที่ผุกร่อนในยามนี้ของพวกมึงไว้ให้ดีเถิด..”

หมายเหตุ : เรื่องราวและชื่อของผู้คนที่ปรากฏในงานเขียนชิ้นนี้เป็นการแต่งเติมขึ้นจากจินตนาการตามคำบอกเล่าของพงศาวดารหาใช่ประวัติศาสตร์แท้จริงแต่อย่างไร