รักนี้อยู่ในใจ

ความรักเป็นอะไรที่คาดเดาได้ยาก...
ฉันหลงรักผู้ชายคนหนึ่งมาตลอดสามปี...
ฉันทำได้แค่แอบมองเขา และแอบเก็บเขาไว้ในใจ
คงทำได้แค่นั้นแหละสำหรับฉันกับเขา เขาผู้ซึ่งนั่งอยู่บนยอดดอย...และฉันที่มองเขาจากก้นเหว
เขาควรเป็นแค่ความทรงจำแสนดีสำหรับฉัน…หากไม่มีเรื่องตลกเกิดขึ้น…ก็คงเป็นได้แค่ความลับในใจเท่านั้นแหละ
เราสองคนเดินผ่านจุดอันตรายนั่นมาด้วยกัน และมีความทรงจำแบบใหม่ที่ฉันไม่อาจลืมได้....เขาโยนความผิดนั้นให้ฉันแบกรับไว้คนเดียว ซึ่งฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาเกลียดฉันเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่ จะเพิ่มอีกสักเรื่องให้เขาเกลียดฉันมากขึ้นก็ไม่เห็นเป็นไร...ฉันทำใจไว้นานแล้ว แต่แล้วทำไมล่ะ คนที่บอกว่าเกลียดฉันนักหนา...ถึงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ฉัน ทำตัวเป็นหมาหวงรางข้าว ไม่ยอมให้ฉันเริ่มต้นใหม่สักที...ทำไม???