เรียกข้าว่าเครื่องบรรณาการชิ้นที่ 31257 ก็แล้วกัน เล่ม2 (จบ)

นางคือสตรีที่ปรากฏตัวท่ามกลางวังหลวงในฐานะ ‘บางสิ่ง’ ที่ติดมากับไหบรรณาการ
นางคือสตรีผู้ปิดปังดวงตาด้วยเส้นผมรุงรังน่ากลัว อีกทั้งใบหน้าขาวซีดข้างหนึ่งยังเปรอะเปื้อนปานสีแดงอัปลักษณ์
การปรากฏตัวของนางเต็มไปด้วยปริศนา
ไม่มีใครทราบถึงตัวตนที่แท้จริงและไม่มีใครล่วงรู้ถึงเจตนาที่ซ่อนเร้น
ทว่า.... เรื่องพวกนั้นผู้ใดสนใจกันเล่า?!
เพราะหากให้เลือกระหว่างไหบรรณาการกับนางสตรีวิปลาสผู้นี้
เชื่อได้เลยว่าบุรุษสติดี แม้แต่ขันทีทุกคนย่อมเลือกไหมากกว่านางเป็นแน่
เพราะไหที่มากับนางยังมีทรวดทรงที่คู่ควรจะตบแต่งเป็นภริยามากกว่านางเสียอีก!!

ริมฝีปากที่มิถูกเส้นผมปิดปังเช่นดวงตาเผยรอยยิ้มกว้าง
“เช่นนั้น เรียกข้าว่า ‘เครื่องบรรณาการชิ้นที่สามหมื่นหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบเจ็ด’ ก็แล้วกัน”

********************************

นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์สื่อวรรณกรรมมาก่อนค่ะ
รบกวนตรวจสอบก่อนซื้อด้วยนะคะ ระวังซื้อซ้ำน้า