น่านน้ำกับทิวไผ่ [รับจ้างสร้างรัก]

“หึๆๆ จะทำยังไงได้ล่ะก็มีคนจ้างมานี่ คนนี้ปฏิเสธก็ไม่ได้รู้ใช่มั้ย จุ๊บ”
“จ้างมาสร้างบ้านนะไม่ได้จ้างมาให้สร้างรัก ชิ..ขี้ตู่จังคนนี้”
…เคยคิดบ้างหรือไม่ว่าคนที่คุณเคยปฏิเสธเมื่อครั้งอดีตจะกลายมาเป็นคนที่คุณคิดถึงและถวิลหาในยามนี้…
น่านน้ำอดีตเดือนมหาลัยจากรั้ว มข. นักเขียนนิยายไส้ไม่แห้งจากเมืองหลวง เพราะเบื่อบรรยากาศที่แสนจะอึดอัดและอากาศที่แย่ๆ เขาจึงได้ย้ายกลับมายังแดนอีสานบ้านเกิด บ้านสวนของคุณยายที่ขอนแก่นก็ไม่เลวนะน่านน้ำก็เคยอยู่ที่นี่เมื่อสมัยที่เรียนอยู่ เพราะคุณแม่เสียตั้งแต่เขายังเป็นเด็กน้อยน่านน้ำซึ่งเป็นลูกคนเล็กจึงย้ายไปอยู่เมืองหลวงกับครอบครัวใหม่ของพ่อตั้งแต่เรียนจบ และได้ทำงานเป็นนักเขียนตั้งแต่นั้นมา ซึ่งมันไม่ได้อยู่ในสายงานที่เขาอุตส่าห์ร่ำเรียนมาเลยสักนิด จนคุณพ่อเสียไปเพราะโรคร้ายเขาจึงคิดหวนกลับมาที่นี่อีกครั้งกับบรรยากาศเดิมๆ ที่ทำให้เขาคิดถึงใครบางคน
ทิวไผ่เพื่อนสนิทของปฐพีพี่ชายของน่านน้ำ ผู้ชายที่เคยส่งจดหมายรักให้น่านน้ำเมื่อตอนเป็นเด็ก แต่ใครจะรับได้ล่ะก็ตอนนั้นเขาไม่ได้ชอบผู้ชายนี่นะและอีกอย่างเขาก็ยังเป็นแค่เด็กน้อยเองแต่ถ้าลองส่งจดหมายมาให้ตอนนี้ละก็น่านน้ำคนนี้คงจะ.. เฮ้อ! พูดไปก็ไร้ประโยชน์ก็เขาเพิ่งจะได้ยินข่าวมาว่าคนคนนั้นน่ะแต่งงานไปหลายปีแล้วคงมีแต่เขานี่ละมั้งที่ยังเป็นโสดอยู่ทั้งที่อายุก็ใกล้จะ30เข้าไปทุกทีเสียชื่อเดือนมหาลัยหมด