เจ้าสาวสายละมุน

‘เณศรา’ สาวโสดไม่สนิทวัยย่างเข้ายี่สิบหกปี ยืนหนึ่ง! เรื่องกิริยามารยาทงาม เรียบร้อยน่ารักสมเป็นกุลสตรี ฐานะทางบ้านจัดอยู่ในชนชั้นกลาง มีชีวิตแสนเรียบง่ายกับร้านเบเกอรี่เล็ก ๆ หน้ารั้วมหาวิทยาลัย

นานถึงสามปีที่เธอมีความสัมพันธ์สนิทสนมกับพี่ชายเพื่อนสาวโดยไม่มีใครพูดกล่าวว่าควรจะเป็นแฟนหรือเปล่า ชายในฝันกลับทำให้เธอต้องผิดหวังและไม่กล้ารักใครจนบุพเพอาละวาดอีกครั้ง

“อะนี่ค่ะ... ฝนมันก็ตกของฝน ดูแลแว่นดี ๆ ค่ะ ฉันคงไม่มาเช็ดให้แบบนี้ตลอดไปนะคะ ไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“นั่นสิครับ ไม่น่าไปโทษฝน”
รอยยิ้มมีนัยคล้ายสื่อความหมายบางอย่าง ป้องเกียรติไม่ได้เสียใจที่เธอตัดขาดความสัมพันธ์ทางอ้อม เพราะทุกอย่างเป็นไปตามแผนในรถยนต์เงียบงัน ได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศ เครื่องยนต์ที่แผ่วเบาลงเรื่อย ๆ
เณศราดันเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาจ้องมองมาอย่างมีจุดประสงค์แอบแฝง
นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนประกายไม่ละวางไปจากเธอที่เพ่งมองใบหน้าคร้ามคมสะอาดสะอ้าน เคราขึ้นแซมเล็กน้อยไล่ไปตามกรามแกร่งทำให้เขาดูเป็นหนุ่มเคร่งขรึมแต่ดูแลตัวเองดี กระทั่งผมรวบเสยสีดำขลับมีปอยผมเล็ก ๆ ตกลงมาอย่างตั้งใจ
อาจารย์ฮอตเนิร์ดก็ฮอตจริง ๆ อย่างที่น้องนักศึกษาบอกเธอนั่นแหละ!
“เนยครับ... พี่จะไปแล้วนะ”