เก็บแต่ “สุข” “ทุกข์” ปล่อยวาง

เพราะข้อมูลที่เราถูกบันทึกลงในจิตใจของเราทุกวันคือความไม่ดีของคนอื่น จนวันหนึ่งเราเลยมองคนอื่นไม่ดีไปเสียทั้งหมด เห็นอะไรผิดหูผิดตาก็เป็นอันต้องตั้งวงวิพากษ์วิจารณ์โดยลืมไปว่า สิ่งเหล่านั้นได้ทำลายสุขภาพจิตที่ดีไปจนหมดสิ้น เราจึงอยู่ในโลกและโรคที่เต็มไปด้วยความทุกาข์ ความแก่งแย่งและแข่งขัน จนมีแต่สายตาที่แพ่งมองแต่ความทุกข์ ความผิด ข้อติ ชัยชนะ ลืมนึกถึงความสุข ความดี การยกย่อง ความพ่ายแพ้ และมุมเล็กๆ ที่ใครสักคนทำดีไว้แล้วเราช่วยกันยกย่องเชิดชูให้ปรากฏ เพื่อให้ทุกคนรับรู้ว่าในผ้าดำสักผืนหากมีจุดเล็กๆ ซ่อนอยู่ก็ต้องหาจุดนั้นให้เจอ แล้วทำให้เป็นเรื่องใหญ่ให้ได้ หากพลิกหนังสือพิมพ์ไปจนทั่วจะพบว่าอย่างน้อย จะมีสักคอลัมน์ที่นำเสนอเรื่องการเสียสละของคนในสังคม หรืออาจเป็นหนังสือสักเล่มที่นำเสนอเรื่องราวดีจากกองหนังสือมากมาย แล้วแอบยิ้มกับความดีเล็กๆ ตรงนี้ก็จะเพิ่มความสุขให้กับชีวิตไม่น้อย!