ไม่มีอะไรมากผมแค่ชอบ...

เพราะเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เคยเจอมา มันเลยทำให้ผมสนใจ และแน่นอนว่าปล่อยเธอไปง่ายๆไม่ได้เด็ดขาด

ตัวอย่าง

“หยุดรถทำไม นี่ไม่ใช่ร้านกาแฟสักหน่อย?”

“เธอบอกเองว่าให้พี่เลือก?”

“_”

“ไม่มีร้านกาแฟที่ถูกใจเลยพามาที่นี่ไงล่ะ”

“แต่นี่มันคอนโด มองยังไงก็ไม่น่าจะมีกาแฟนิ”

มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะไม่ได้ตั้งใจจะพาไลลาไปร้านกาแฟตั้งแต่แรก นี่เป็นครั้งแรกที่ผมพาผู้หญิงมาที่นี่ เพราะเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นจึงต้องลงทุนกันหน่อย

“ก็ใช่ ข้างบนมีกาแฟให้เธอดื่มจริงๆ”

“_”

“ถ้าไม่เชื่อก็ลองขึ้นไปดูเองสิ” ผมขยับเข้าพูดใกล้ๆไลลาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไปแล้วรีบวิ่งอ้อมไปอีกฝั่งอย่างเร่งรีบ มือหนาเปิดประตูออกมาอย่างไม่รีบร้อน “เชิญครับคุณหนู”

“หือ?”

“หรือว่าไม่กล้า”

“ไม่ใช่ไม่กล้าแต่ไม่ไว้ใจคนแถวนี้ต่างหาก” ถ้าจะพูดตรงขนาดนี้พูดชื่อเลยก็ได้

“พี่จะไม่ทำอะไรถ้าเธอไม่ยินยอมพร้อมใจเอง” มือหนายกขึ้นมาลูบปลายคางอย่างใช้ความคิด “หรือว่าเธอกลัวว่าตัวเองจะเผลอใจ?”

“ไม่ใช่สักแบบนั้นสักหน่อย!!”

“งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรนี่น่า”

การท้าทายน่าจะสามารถเอาชนะผู้หญิงคนนี้มากกว่าถ้อยคำที่หวานซึ้ง มาถูกทางแล้วกูแบบนี้สิถึงจะน่าสนุกขึ้นมาหน่อย

“ก็ได้ค่ะ”

“_”

“หวังว่าพี่ซีนอลจะไม่ลืมคำที่ตัวเองพูดไว้”

“แน่นอนครับ”