ข้ารักสุรามากกว่าท่าน

ชะตาชีวิตของเมิ่งหลิวหยาง ติดอยู่กับคำทำนายทายทักของหมอดูเทวดา ที่ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกรที่ลงมือฆ่าเมียตัวเอง เพียงเพราะแต่งงานกับเขา
วันหนึ่งได้พบเด็กหนุ่มเร่ร่อน ที่มักทำเรื่องมีคุณธรรมตอนเมา จึงมาช่วยขบวนขนส่งสุราของเขาเอาไว้จากการถูกโจรดักปล้น ซึ่งเด็กหนุ่มผู้นี้เป็นคนแรกที่เข้าใจความทุกข์ที่เขาต้องแบกรับจากคำทำนายทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด จึงถูกชะตาด้วยเป็นอย่างยิ่ง หากพ่อค้าเหล้าอย่างเขาอยากเก็บมาเลี้ยงสักคนก็คงไม่ถือว่าลำบากเกินไป
..........
“หนาวก็ยังจะไปตากหิมะ”
“ที่ๆ ข้ามา ไม่มีหิมะโปรยปรายเช่นนี้ พอได้เห็นจึงรู้สึกว่าสวยดี แล้วท่านเล่า ไม่หนาวหรือไรที่ไปยืนริมหน้าต่างมองข้าอยู่ตั้งนาน”
เจียงจางหมิ่นดึงข้อมือของคนตัวโตกว่าที่ยืนค้ำหัวเขาให้ลงมานั่งผิงไฟด้วยกัน ทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างประหลาดใจกับท่าทีเช่นนั้น
“รู้หรือว่าข้ามอง”
“ข้าถูกมองจนชินเสียแล้ว ท่านจะมองข้าอีกคนก็ไม่เห็นแปลก”
“เจ้าก็หลงตัวเองใช่ย่อย”
“ท่านมองข้า ท่านต่างหากที่หลงข้า”
“แล้วเจ้าชอบข้าหรือ จึงคิดจะกลับไปกับข้า”
เจียงจางหมิ่นส่ายศีรษะจนเส้นผมสะบัดไปมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้คนตัวสูงกว่าอย่างชนิดที่เรียกว่าหากสาวๆ มาเห็น คงได้กรีดร้องจนเป็นลมจากเสน่ห์ที่ยากจะต้านทาน
“ข้าไม่ได้ชอบท่าน ข้าชอบสุราของท่าน”
“...”