PLS โปรดกลับมารัก

“แล้วเป็นบ้าอะไรถึงได้ไปยืนตากฝนแบบนั้น” พอนึกถึงเรื่องบ้าบิ่นที่เขาทำไปเมื่อคืนมันอดที่จะโมโหไม่ได้เลย

“เพราะซีบอกพี่ว่าจะมา พี่ก็เลยรอ” แต่น้ำเสียงที่เขาใช้ตอบกลับมามันกลับอ่อนโยนซะจนน่าตกใจ ไม่ได้ผลีผลามใช้แต่อารมณ์อย่างที่ฉันกำลังเป็นอยู่เลยสักนิด “แต่ซีก็ไม่มาพี่เลยเป็นฝ่ายมาหาแทน”

“มาหาทำไม”

“ก็แค่อยากเจอ อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง จริง ๆ ก็อยากกอดด้วยแต่พี่... ไม่มีสิทธิ์นั้นแล้ว” เขากลั้วเสียงหัวเราะไปด้วยในประโยคสุดท้าย แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ดูฝืนใจเอาการเลย

ราวกับว่าเวลารอบตัวมันหยุดหมุนไปชั่วขณะ สายตาที่ยากจะละออกจากแววตาคู่นั้นของคนตรงหน้าทำให้เกิดอาการกระอักกระอ่วนใจขึ้นมา